Feministisch statement

Furia ondertekende mee de oproep voor een inclusief feministisch beleid in de aanpak van COVID-19. De ondertekende organisaties roepen overheden op om te handelen in overeenstemming met mensenrechtennormen in hun antwoord op COVID-19, en de principes van gelijkheid en niet-discriminatie te verdedigen bij gemarginaliseerde groepen - vrouwen, kinderen, ouderen, mensen met een handicap, mensen met een zwakkere gezondheid, daklozen, geïnstitutionaliseerde mensen, LGBTQI+, vluchtelingen, migranten, mensenrechtenactivisten, rurale bevolking, inheemse bevolking, mensen zonder papieren en mensen in conflict en oorlogsgebieden. Een feministisch beleid erkent en geeft prioriteit aan de noden van de meeste kwetsbaren in onze maatschappij. Bovendien is het, naast de reactie op deze pandemie, noodzakelijk voor de ontwikkeling van een vredevolle, inclusieve en welvarende gemeenschap binnen mensenrechtengestuurde staten.

Het is noodzakelijk dat overheden gebruik maken van een mensenrechtenrespecterende en intersectioneel gebasseerde aanpak om de toegang te waarborgen voor iedereen tot de nodige informatie, ondersteuning en middelen tijdens de huidige crisis. We erkennen 9 sleutel aandachtsgebieden in de context van de COVID-19 crisis. Je kan ze lezen via deze link (in het Engels). De korte omschrijvingen van uitdagingen en aanbevelingen houden rekening met levenservaringen van mensen in kwetsbare posities - in het bijzonder vrouwen en meisjes die buitensporige gevolgen ervaren door hun geslacht, gender en seksuele geaardheid . Ze ondersteunen beleidsmakers in de zoektocht naar oplossingen die de ongelijkheden en de kwetsbaarheden van deze groepen niet vergroten, maar mensenrechten verzekeren. 

Deze richtlijnen zijn geen vervanging voor het betrekken van vrouwen en meisjes en andere gemarginaliseerde gemeenschappen in het maken van beslissingen, maar een motivering voor overleg en het belang van diversiteit in leiderschap.

Mei 2019. De koude rilling die mij over het lijf liep nadat ik het nieuws vernam over de moord op studente Julie Van Espen vertaalde zich in een collectieve schokgolf. Er werd gezegd dat Julie – die op een jaagpad van haar fiets gesleurd werd toen ze op weg was naar vriendinnen – op het verkeerde moment op de verkeerde plaats was. Toch kwam al snel hevige tegenreactie: de enige die op het verkeerde moment op de verkeerde plaats was, was Julies moordenaar. Hij werd reeds verschillende malen veroordeeld voor zedenfeiten en liep in afwachting van zijn proces op vrije voeten rond – begrijpen wie begrijpen kan. Jammer genoeg moest er eerst zo’n gruwelijk voorval gebeuren om geweld op vrouwen terug volop in de schijnwerpers te zetten; want Julie is niet alleen. Volgens de blog ‘Stop Féminicide’, die grondig allerlei nieuwskanalen doornam, kwamen er in België de voorbije drie jaar namelijk 102 vrouwen om door femicide; ze werden vermoord louter omdat ze vrouw waren.

De thematiek leeft. In november nog kwamen meer dan 10 000 mensen de straat op om te protesteren tegen geweld op vrouwen en opende deze gebeurtenis – samen met Julies verhaal – zelfs het jaaroverzicht van de VRT. Ondertussen ligt er ook een voorstel op tafel van de Vrouwenraad om femicide als apart misdrijf te laten opnemen in de strafwet, naar het voorbeeld van Latijns-Amerika. Hiermee wil de Vrouwenraad niet alleen de bespreekbaarheid van het thema verhogen maar ook pogen om officiële cijfers te verkrijgen over het aantal femicides in ons land. Minister van gelijke kansen Muylle vindt dit voorstel dan weer te symbolisch en ijvert eerder voor concrete maatregelen op het terrein. Ze wil er bijvoorbeeld werk van maken om in iedere provincie zorgcentra voor seksueel geweld op te richten, naast de bestaande centra in Gent, Luik en Brussel; dit beklemtoont Furia al jaren. Daarnaast maakt Vlaams minister voor Justitie en Handhaving Zuhal Demir 6 miljoen euro vrij voor justitieassistenten, zodat slachtoffers van seksueel geweld een betere juridische begeleiding kunnen krijgen. Ze hamert erop dat ook daders een betere begeleiding moeten krijgen; een risicotaxatie zou hierbij al een stap in de goede richting kunnen zijn. In Nederland zijn gestructureerde risicotaxaties bijvoorbeeld een gangbare praktijk en al sinds de vroege jaren 2000 ijvert Furia voor een goede dadertherapie. Het feit dat België achterop blijft hinken, doet slachtoffers dus allesbehalve eer aan.

Op het voorstel van de Vrouwenraad kwam mede de kritiek dat het zou ingaan tegen het gelijkheidsbeginsel: bestraf je een vrouwenmoord immers zwaarder dan een ‘gewone’ moord? Nu wrong hier voor mij ook het schoentje, want wat heeft Julie van Espen aan symboliek? Ik ging daarom mijn oor te luister leggen bij de Vrouwenraad en kwam tot nieuwe inzichten. Voor de Vrouwenraad is het dan wel van belang om femicide als apart misdrijf te laten opnemen, toch hechten ze vooral waarde aan een duidelijke typologie. In Latijns-Amerika, waar femicide bij wet verankerd is, verschilt de definitie van femicide van land tot land. In Mexico moeten slachtoffers bijvoorbeeld sporen vertonen van seksueel geweld voor er van femicide gesproken kan worden en zulke onduidelijkheden wil de Vrouwenraad vermijden. Een goede typologie – gaande van intrafamiliaal geweld tot moord door een onbekende – moet ervoor zorgen dat de specifieke contexten van vrouwen in rekening genomen worden en dat er meer middelen vrijgemaakt worden voor begeleiding en preventie. De Vrouwenraad maakte mij duidelijk dat de symboolwaarde van hun voorstel sterk verweven is met de praktijk. Het lijkt me dan ook maar logisch dat hun voorstel alle aandacht krijgt die het verdient. Opdat het een vanzelfsprekendheid mag worden dat de preventie en bestraffing van geweld op vrouwen hoog op de agenda staat en opdat er terug onbezorgd langs jaagpaden gefietst kan worden.

Over verwachtingen en jaagpaden langs ’t kanaal

Ik moet bang zijn van het donker

en zeker van de nacht.

Ik moet bang zijn van de blikken

en het onheil dat mij wacht.

Mag ik dan nog even

niet als een vogel in een kooi,

mijn vrijheid volop leven

niet als dupe

niet als prooi?

Emma Haché, stagiaire Furia en studente Master in Gender en Diversiteit

Sinds kort heeft de internationale vrouwenbeweging de antikapitalistische roots van de Vrouwendag opnieuw ontdekt. In navolging van de massale Poolse vrouwenstaking tegen de criminalisering van abortus op een Zwarte Maandag in 2016, de Argentijnse #NiUnaMenos beweging tegen patriarchaal geweld en femicides en de Amerikaanse Women’s March tegen het misogyne presidentschap van Donald Trump, culmineerde dit militant feministisch reveil op acht maart 2017 in de eerste Internationale Vrouwenstaking (IVS). Gesterkt via nieuwe allianties en politieke bondgenootschappen organiseerden vrouwen wereldwijd collectieve protestacties, sit-ins, walk outs, stakingen en betogingen tegen neoliberale besparingsmaatregelen, tegen discriminatie op de arbeidsmarkt, tegen de dodelijke cocktail van racisme, seksisme en transfobie en tegen patriarchaal geweld in zijn vele vormen en gedaanten: huiselijk geweld in de slaapkamer, obstetrisch geweld in het verloskwartier, seksueel geweld op straat en op het werk, maar ook het structureel geweld van de staat en de markt.

Lees hier het artikel van Furia-lid Siggie Vertommen

Het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen ontving al meer dan duizend klachten over de seksistische uitspraken van Jeff Hoeyberghs tijdens een lezing op uitnodiging van de studentenclub KVHV-Gent. Dat is een belangrijk signaal. 

Het toont niet alleen het groeiend maatschappelijk draagvlak om seksisme en discriminatie aan te pakken, maar ook de ernst van de uitspraken. Wat Jeff Hoeyberghs doet met zijn publieke hyper-seksistische uitspraken is niet minder dan ‘aanzetten tot haat, discriminatie en geweld’. Dat is bij wet verboden. Het zou onaanvaardbaar zijn als hij hiermee ongestraft wegkomt.

Te omslachtige procedure 

De klachtenregen blijft niet zonder gevolg. Het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen zal zich burgerlijke partij stellen. Een rechter onderzoekt dan of de uitspraken een schending zijn van zowel de antidiscriminatie- als seksismewet.

De seksismewet omschrijft seksisme als al die gebaren of handelingen die minachtend of vernederend zijn en iemand reduceren tot zijn of haar geslacht. Ze viseren een persoon. Dat is hier mogelijks niet het geval omdat Jeff Hoeyberghs het over vrouwen in het algemeen had. Zijn uitspraken vallen ontegensprekelijk wel onder de antidiscriminatiewet. Ze zetten aan tot haat, discriminatie en geweld tegenover vrouwen. Als een mondeling verkondigde mening kunnen deze uitspraken vervolgd worden voor de correctionele rechtbank. 

Waren ze evenwel neergeschreven, dan moest dat via een procedure voor het hof van Assisen omdat het dan om een drukpersmisdrijf gaat. In de praktijk gebeurt dat niet omdat het te omslachtig is. Een geluk bij een ongeluk dus. Zo is een schizofrene situatie ontstaan:Alleen voor mondelinge seksistische uitspraken riskeer je vervolgd te woren, met geschreven seksisme kom je weg.

Wetswijziging 

Er bestaat nochtans een eenvoudige oplossing voor dit probleem. In 1999 werd racistische en xenofobe geschreven haatspraak gecorrectionaliseerd. Dat maakte effectieve vervolging voor de correctionele rechtbank mogelijk. Daarom roepen wij als vrouwenorganisaties onze parlementsleden op om ook seksistische geschreven haatspraak te correctionaliseren. In de lijst van grondwetsartikelen die voor herziening vatbaar verklaard werden, is het artikel over drukpersmisdrijven opgenomen. Het parlement en de toekomstige regering kunnen dus perfect werk maken van de correctionalisering van geschreven seksistische haatspraak.

Internationale wetgeving zet hen daartoe ook aan. In maart keurde het comité van de ministers van de Raad van Europa een aanbeveling goed over de preventie en aanpak van seksisme. Die aanbeveling vraagt de lidstaten expliciet om wetgeving te ontwikkelen die seksisme en seksistisch gedrag veroordeelt en bestraft. De Raad van Europa maakt ook uitdrukkelijk de koppeling tussen seksisme en geweld. Alledaags seksisme verlaagt de drempel voor discriminatie en geweld op meisjes en vrouwen. Daarom zijn de publieke uitspraken van Jeff Hoeyberghs onaanvaardbaar. De Raad van Europa haalt trouwens ook sociale media aan als actieterrein. En daarvoor is die correctionalisering nodig. 

Conservatief wereldbeeld

Het is belangrijk om te bekijken of correctionalisering ook voor andere discriminatiegronden aangewezen is, zoals voor homo- en transfobie. De feministische strijd tegen seksisme en de strijd tegen homo- en transfobie gaan immers hand in hand. Dat blijkt broodnodig in Europa. Zo stelde Polen onlangs LGBT-vrije zones in en legde het de seksuele opvoeding aan banden. Hongarije schrapte genderstudies aan de universiteit. 

Dat past in de opmars van een conservatief wereldbeeld dat traditionele rollen voor vrouwen en mannen naar voren schuift: mannen zijn de kostwinner; vrouwen in de eerste plaats moeders. Binnen die ideologie is een relatie enkel mogelijk in de vorm van een huwelijk tussen een man en een vrouw. Alle andere relatievormen zijn uitgesloten.

Vrijheid van meningsuiting

Onder het mom van de vrijheid van meningsuiting gaf het KVHV Jeff Hoeyberghs een forum. Een controversiële mening uiten, is evenwel iets anders dan aanzetten tot haat, discriminatie en geweld tegenover een bepaalde groep. Het KVHV heeft ook boter op het hoofd, want het heeft de lezing, inclusief instemmend gelach, doelbewust verspreid op de sociale media zonder ook maar één enkele kritische vraag te stellen. Maar of ze daarvan wakker liggen? Ze zijn er alvast in geslaagd om het onderliggend conservatief wereldbeeld weer eens in de kijker te plaatsen. 

De correctionalisering van seksistische haatspraak zou het pad effenen om effectief op te treden en de rechten van álle vrouwen en LGBTQ’s te verdedigen en in het bijzonder van alle groepen die geviseerd worden door haatspraak. Het zou ook toelaten om de internettrollen aan banden te leggen die vrouwen met een mening van het internet wegpesten door hen te overladen met seksistische commentaren. Pas dan zal er echt vrijheid van meningsuiting zijn voor iedereen. 

Sofie De Graeve, Furia

Magda De Meyer, Vrouwenraad

Sarah Scheepers, Ella

Bieke Burnelle en Ciska Hoet, RoSa

De Vrouwendag van 2019 vond plaats in Antwerpen en had als centraal thema bondgenootschap. Hoe het beleid daar inspiratie kan uit halen, legt Sofie De Graeve, woordvoerster van Furia, uit in dit opiniestuk op Knack. Het volledig eisenpakket van Furia met daarin een oproep om bruto nationaal welzijn centraal te stellen, kan je downloaden onderaan deze pagina en de lezing van Camille Barbagallo kan je lezen op de Wereld Morgen.

Blader door de foto's van de Vrouwendag via het fotoalbum op onze facebookpagina, met dank aan Intvis Arts, en ontdek het divers programma. Wil je checken wat er zich allemaal afspeelde op de Vrouwendag? Het programmaboekje is ook onderaan deze pagina te downloaden of lees het verslag op DeWereldMorgen.

Tot volgend jaar in Gent?

Of die hoofddoek dan geen teken van onderdrukking is? Of moslima’s niet schromelijk in de steek gelaten worden door organisaties die de keuzevrijheid van vrouwen verdedigen? Alsof de islam en vrouwenemancipatie te verzoenen vallen? Goed gek, zo’n ‘feministes’ - Furia voorop!

In 2006 zag het VOK – nu Furia – hoe politici en opiniemakers zich plots met het feminisme bezighielden. Hun standpunten kwamen neer op: "echte emancipatie is seculier, godsdienst past daar niet in ". Wie een ander soort bevrijdingsproces voorstond, dwaalde. De overtuiging dat de islam de gelijkheid van mannen en vrouwen in België bedreigde, werd bon ton. VOK/Furia antwoordde in Een feministische visie op multiculturaliteit met een pleidooi voor een meerstemmig feminisme, opgebouwd rond kernwoorden als solidariteit, gelijkheid, autonomie en respect. Er is meer dan één feminisme.

De wereld draait voort, het debat woedt verder. Vandaag voeren seculiere en moslimfeministes (nog steeds) samen actie tegen hoofddoek- en boerkiniverboden. Vrouwen en mannen van kleur stellen (nog altijd) het latente racisme in onze samenleving aan de kaak. De weerstand tegen hun aanklacht blijft groot, de luisterbereidheid gering. Toch moeten we blijven praten, ook als we van mening verschillen. Net daarom: een nieuwe brochure.

Met Furia’s kijk op feminisme en antiracisme anno 2019.

Dit jaar vond de Nationale Vrouwendag plaats in 't Werkhuys in Antwerpen op adres Zegelstraat 13, 2140 Borgerhout! Hieronder vind je een overzicht van het programma. Voor een meer uitgebreide uitleg vind je onderaan het volledig programmaboekje. Op facebook kan je de foto-album van deze strijddag bekijken. 

Programma

Het volledige programmaboekje is onderaan deze pagina te downloaden.

LEZING & INTERVIEW 

Camille Barbagallo (Universiteit Leeds) en Khadija Hyati (Nederland) Lees hier de toespraak van Camille Barbagallo

Camille Barbagallo, experte in reproductieve arbeid of het zorgende en huishoudelijke werk dat de samenleving draaiende houdt. Barbagallo onderzoekt hoe sekse, zogenaamd ras en klasse de organisatie van reproductieve arbeid  bepalen. English spoken. Met vertaling naar het Nederlands

Het Antwerpse 8 maars comité interviewt de Nederlandse activiste Khadija Hyati die strijdt voor betere rechten voor schoonmakers (v/x/m).

Max. 150 deelnemers
Theaterzaal, 11u.-12.15u.

Samen Feminist Nu Voor Morgen

Furia stelt haar eisenpakket voor met voorstellen voor een feministische toekomst. Performances onderstrepen de strijdbaarheid. 

Hind Eljadid is een 25-jarige woordkunstenaar uit Antwerpen en bouwt met ZonderWolk een eigen sociaal-artistiek platform uit dat ook een veilige haven biedt aan beginnende woordkunstenaars. Hinds werk staat in teken van maatschappijkritiek en bewustwording. Het is haar missie om sociale problematieken in beeld te brengen en stemmen uit precaire posities te laten horen. Op het podium verkondigt ze haar ongezouten mening. In 2018 won ze hiervoor de BILL Award Ultima.

Mel Ross is een engelstalige emcee uit Antwerpen, met roots in Pittsburgh (USA). Hoewel ze al langer in de hiphopscene vertoeft, begon ze pas in 2016 aan haar eigen muzikale traject en bracht ze begin 2019 haar eerste EP, "MelRoss Place" uit. Geïnspireerd door de 90s boombap era van HipHop, brengt ze haar eigen interpretatie van het genre. Haar opmerkelijke flow en opvallende persoonlijkheid maken van haar een artiest om zeker in de gaten te houden.

Max. 150 deelnemers
Theaterzaal, 13.30u.-14u.

WORKSHOPS

Bondgenootschap

Sommige vrouwen krijgen vaak te maken met uitsluiting, anderen minder. Soms wordt je zelf uitgesloten, of ben je getuige van uitsluiting. In deze workshop pluizen we uit hoe we ons samen kunnen verzetten tegen uitsluiting. We verzinnen kleine en grote acties die maken dat àlle stemmen gehoord worden. 

Onder deskundige begeleiding van Birsen Taspinar (psychologe) en Saïla Ouald Chaïb (mensenrechten juriste) zoeken we hoe bondgenootschap kan werken op verschillende niveaus. 

Max. 30 deelnemers
Balletzaal 14u.- 16u.

Dekolonisering en Afrofeminisme

Het woord dekolonisering duikt om de haverklap op. Maar wat betekent het eigenlijk? Het dekoloniseren van de vrouwenbeweging in Vlaanderen moet nog beginnen. Hoe tekent dat de ervaringen van vrouwen? Deze workshop biedt in de eerste plaats ruimte voor het delen van deze ervaringen. Vanuit het Afrofeminisme gaat Stella Nyanchama Okemwa, Hand in Hand, daarna samen met jullie op zoek naar antwoorden. 

Max. 20 deelnemers
Tussenlokaal 14.00u- 16.00u.  en 16.15u.- 18.15u.

De arbeidsmarkt: what’s in it for you and me?

Over on(der)gewaardeerde kennis en vaardigheden en stereotypen op de arbeidsmarkt: hoe zou het anders kunnen en hoe kan beleid deze verandering ondersteunen? Deze workshop wordt begeleid door Sophia Hongokoesoemo ( Minderhedenforum) en Sarah Scheepers, Fatma Arikoglu en Carolina Mojica (ella vzw)

Max. 30 deelnemers
Muzieklokaal 14u- 15.30u.

Jongerencafé

Aan verschillende tafels fileren we verschillende thema’s met jongeren. Hoe raakt het thema jou als jongere, wat vind jij er intrigerend aan? Hoe zie jij wegen om ermee aan de slag te gaan? De tafels worden kundig gemodereerd door verschillende jonge vrouwen.

Max. 20 deelnemers
Koepelzaal 16.15u. -18.15u.

INTERACTIEF PANELGESPREK

Mannen en feminisme

Waarop botsen mannen die zich feminist noemen? Hoe kunnen mannen hun privilege als man inzetten om solidair te zijn in de strijd tegen seksisme? Kunnen we samen genderstereotypen in vraag stellen? Moderator, panel én publiek buigen zich over samenwerkingsvoorwaarden. Hoor, en wissel uit met Carlien Coppieters (Vrouwenraad en platform Vrij Spel, kinderen kiezen wel), Aaron Van Parys (Genderflux), Eric Niyibizi Cyuzuzo (Rainbownation Brussels) en Henk De Smaele (Historicus, UAntwerpen). 

Rachael Moore (Rainbowhouse Brussels) leidt het gesprek en de uitwisseling in goede banen. 

Max. 40 deelnemers
Danszaal 14.00u- 15.30u.  en 16.15u.- 17.45u

ONTMOETING & NETWERKING

De Grote Feministisch Uitwisseling

Tal van organisaties zitten voor je klaar met een prikkelende vraag. Praat, deel, luister en maak kennis met de andere bezoek.st.ers. Je kan aanschuiven aan de tafel van je voorkeur en doorschuiven naar keuze.

Iedereen welkom.

Foyer en Koepelzaal, 14u.-16u.

ACTIE

Geschiedenis van het feminisme

Maak een poster over wat er in jouw feministische leven belangrijk is geweest. Je draagt zo bij aan een project van het Archiefcentrum voor Vrouwengeschiedenis over de geschiedenis van het feminisme de voorbije 50 jaar.

Foyer 14u. - 16u.

Zeefdruk

Op deze Vrouwendag geven we diversiteit een gezicht. Laat jouw t-shirt bedrukken met het opschrift ‘This is what a feminist looks like’. Als je geen t-shirt bij hebt, kan je je een t-shirt aanschaffen uit het assortiment van de kringwinkel (€ 2).

In samenwerking met DOP platform en de Kringwinkel

Zaal 7 14u.-18u.

LITERAIRE EN BEELDENDE KUNST

Film

Girls on film screent films door en over vrouwen. Sofie, Chiara en Eline selecteerden de film La Source des Femmes (2011) van Radu Mihaileanu.

Max. 120 deelnemers
Theaterzaal 16.15u.-18.15u.

Boekenforum

Feministische boeken voor groot en klein zijn beschikbaar aan de stand van de Groene Waterman in de Foyer (12u15 - 18u15). Vijf auteurs geven uitleg en wisselen met jullie uit in het Literair Salon.

14.00 uur Anja Meulenbelt, Brood en rozen. Over klasse en identiteit.

14.30 uur Jozefien Daelemans, De naakte waarheid. Body bullshit ont(k)leed.

15.00 uur Sari Mar, Papieren vleugels.

15.30 uur gedichten van Elvire D, vrijwilligster in Buurthuis De Buurt (AIF+) en Kamiano

16.00 uur Houssnia El Azouzi, Gebroken ziel

16.30 uur Marleen Hufkens i.o.v. Brigitte Boffin, Gender & diversity

Literair Salon 14u - 17u.

Poëzie

Kristien Spooren is lid van het Gentse collectief Auw La, won zilver in Naft voor Woord en was  finalist in het BK Poetry Slam. Momenteel werkt ze aan een eigen gedichtenbundel. Kristien is doctoraatsstudent in de medische antropologie en geeft workshops creatief schrijven voor mensen met een eetstoornis. Haar fragiele poëzie tekent een wereld vol beelden die naar adem doen happen. Je hoort haar aan het werk in de workshop bondgenootschap en mannen en feminisme

Balletzaal 14u
Danszaal 16.15u.

Feminisme en fotojournalistiek in Zuid-Amerika

Verzetsverhalen uit Latijns-Amerika in beeld. Iedere vrouw en iedere feministische groep heeft haar eigen verzetsverhaal.

Balletzaal 11u.-16u.

Fototentoonstelling vrouwen en diversiteit

Brigitte Boffin portretteerde vrouwen in al hun diversiteit.

Balletzaal 11u.-16u.

Praktisch

Iedereen, m,v, x, is van harte welkom op 11 november in 't Werkhuys in Antwerpen van 10u30 tot 18u15.
Inkom: 5 euro (3 euro voor werkzoekenden, studenten en kleine inkomens), kinderen gratis. Er zal kinderopvang voorzien worden.

Rolstoelgebruikers vinden toiletten op het gelijkvloers. De zeefdruk in Zaal 7 is jammer genoeg niet bereikbaar met rolstoel. Furia probeert de Vrouwendag op zoveel mogelijk manieren toegankelijk te maken. Tips voor de toekomst zijn altijd welkom aan de Furia-stand in 't Kaffee.

Wegbeschrijving

't Werkhuys bevindt zich in de Zegelstraat, nr 13 in Borgerhout.

Het is vlot bereikbaar met het openbaar vervoer:
- vanuit Antwerpen Centraal met bus 410 / 416 / 417 / 427 / 429 tot halte Borgerhout De Roma / tram 8 of 10 tot halte Borgerhout Zegel Metro op 90m van de locatie
- vanuit Antwerpen Berchem met bus 30 richting Sint-Jansplein tot halte Borgerhout De Roma

Of te voet vanuit Antwerpen Centraal (25min.)

Meer info: T 02 229 38 73 - Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

De Vrouwendag?

Sinds 1972 doet de Vrouwendag elk jaar een andere stad aan, zodat telkens een nieuwe groep de kans krijgt om het programma vorm te geven. Furia ondersteunt dat lokale platform inhoudelijk en praktisch. 

Het eindresultaat na een klein jaar regelmatig samenkomen en overleggen is een feministisch evenement om u tegen te zeggen. Vaak (maar niet altijd) wordt er rond één thema gewerkt, met workshops, een debat, lezing, concert… Op het netwerkmoment krijgt u de kans uw vragen te laten beantwoorden door de lokale organisaties. Tussendoor kun je uitblazen en bijpraten of kennismaken onder het genot van een hapje en een drankje. Natuurlijk is er ook kinderopvang.

Op de Vrouwendag is iedereen welkom, vrouw, man, x… Je houdt er de vinger aan de pols van het feministische debat en Furia formuleert er ook telkens eisen aan het beleid.
Dit jaar is de Vrouwendag een initiatief van Furia (vroeger Vrouwen Overleg Komitee), in samenwerking met een Antwerps platform van vrouwen- en andere middenveldorganisaties.

Zin om de Vrouwendag naar jouw stad te halen? Leuk! Neem contact met ons op door een mailtje te sturen naar: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Voorbije vrouwendagen

Vrouwenverenigingen willen regeringen en parlementen die gelijkheid v/m helemaal bovenaan de politieke agenda zetten. 

Ter gelegenheid van de verkiezingen van 26 mei 2019 ontwikkelden de Conseil des femmes francophones de Belgique (CCFB), ella, de Europese Vrouwenlobby, Furia, Synergie Wallonie, de Vrouwenraad en de Wereldvrouwenmars (WVM) 4 x 3 speerpunten voor meer gendergelijkheid tijdens de legislatuur 2019-2024. 

Een federale ministerraad waarin vrouwen vandaag zwaar ondervertegenwoordigd zijn, slachtoffers van seksueel geweld die in de kou staan, veel meer vrouwen die het op het eind van hun leven moeten zien te rooien met een te klein pensioen, vaders die af te rekenen hebben met weerstand als ze tijd willen opnemen voor hun kinderen… Redenen te over om gendergelijkheid helemaal bovenaan de politieke agenda te zetten tijdens de volgende legislatuur. 

Gendergelijkheid maakt integraal deel uit van een duurzame samenleving. De Verenigde Naties hebben gendergelijkheid erkend als het 5e Duurzame Ontwikkelingsdoel dat in 2030 in alle lidstaten moet worden bereikt. De tijd dringt en ondertussen groeit de ongelijkheid tussen vrouwen en mannen in België en Europa.

Daarom vragen de Conseil des femmes francophones de Belgique, ella, de Europese Vrouwenlobby, Furia, Synergie Wallonie, de Vrouwenraad en de Wereldvrouwenmars met aandrang dat het beleid de nodige politieke moed zou betonen om het tij te keren. Dat het toekomstige bestuur rekening houdt met hun aanbevelingen op het vlak van gendergelijkheid is een must willen we een duurzame toekomst verzekeren voor iedereen.

Ontdek de speerpunten van de vrouwenbeweging in deze digitale brochure, die werd samengesteld onder de coördinatie van Amazone, kruispunt gendergelijkheid.

‘Anderhalf jaar na de #MeToo-golf blijft het pijnlijk stil inzake preventie van geweld’, schrijven Bieke Purnelle, directeur Rosa (kenniscentrum voor gender en feminisme); Sofie Degraeve, woordvoerder Furia (pluralistische feministische vrouwenorganisatie en denktank); Sarah Scheepers, coördinator Ella (kenniscentrum gender en etniciteit). 

"We tellen ze niet echt, de meisjes en vrouwen die zich “op het verkeerde moment op de verkeerde plaats” bevinden. We weten wel dat ze met veel te veel zijn. Tachtig per dag, zo wordt geschat.

Natuurlijk bevinden zij zich niet op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Meisjes en vrouwen hebben het recht om te gaan en staan waar ze willen, en zouden daar veilig moeten zijn. Julie Van Espen mocht zijn waar ze was toen iemand haar aanrandde en vermoordde.

Wat Julie werd aangedaan roept een aantal bedenkingen, vragen en pijnlijke vaststellingen op.

JUSTITIE SCHIET TEKORT

Er woedt een heftig debat over het in gebreke blijven van justitie. Veel kritiek is terecht, en allesbehalve nieuw. Dat seksueel geweld nauwelijks wordt bestraft – de hoofdverdachte van de moord heeft twee eerdere veroordelingen voor verkrachting – is een schandvlek in ons wetgevend kader. De seponeringsgraad is onaanvaardbaar hoog. In België staan er zwaardere straffen op schriftvervalsing dan op verkrachting. Nochtans zijn slachtoffers vaak getekend voor het leven.

Besparen op justitie heeft een hoge prijs: inertie, tenenkrommende achterstand in strafrechtelijke dossiers, overvolle gevangenissen, haastige psychiatrische verslagen, een gebrek aan constructieve sancties en aan nodige initiatieven voor begeleiding en reïntegratie van daders. De prijs van die besparingen wordt betaald door de zwaksten in onze samenleving: zij staan helemaal onderaan de lijst van prioriteiten.

Dat beknibbeld werd op de middelen en het personeel van de cel Geweld van het Instituut voor Gelijkheid van Vrouwen en Mannen is een bedenkelijke beslissing, vermits dat instituut moet instaan voor de coördinatie van het beleid inzake (seksueel) geweld op vrouwen.

VERTROUWDE DADERS

De moord op Julie is geen klassieke case. Driekwart van de geregistreerde verkrachtingen gebeurt door een bekende van het slachtoffer. De vreemde man in de bosjes is eerder uitzondering dan regel. Die vaststelling en een gebrek aan bewijslast maken onderzoeken en bestraffen soms lastig, maar ze kunnen geen excuus zijn om de handdoek in de ring te gooien. Inzetten op meer en betere expertise inzake seksueel geweld bij alle bevoegde diensten maakt een groot verschil.

Dat blijkt uit de ervaring met de zorgcentra na seksueel geweld, waar slachtoffers niet langer van hot naar her gestuurd worden, maar op één plek onderzocht en bijgestaan worden door een gespecialiseerd team. Gelukkig werd dit pilootproject onlangs structureel verankerd en wordt het uitgerold in alle provincies. Ook de Hoge Raad voor Justitie is wakker en lanceerde afgelopen vrijdag een reeks concrete aanbevelingen. Het zijn voorzichtige stappen in de goede richting, maar het is allesbehalve genoeg.

NOOD AAN PREVENTIE

Anderhalf jaar na de #MeToo-golf blijft het pijnlijk stil inzake preventie van geweld. Ja, het is nodig om justitie te hervormen en seksueel geweld daar een ernstige plaats in te geven. Ja, het is nuttig om meldpunten op te richten. Natuurlijk zijn geïntegreerde hulpcentra waardevol voor slachtoffers. Maar waar blijven de ideeën en de plannen om het aantal slachtoffers en het aantal daders te doen dalen? Elke melding, elke aangifte is er één te veel en komt eigenlijk te laat. Het is noodzakelijk en urgent om in te zetten op educatie inzake genderverhoudingen, seksualiteit, macht en fysieke integriteit. Wat vage bewoordingen in de eindtermen van ons onderwijs over genderidentiteit, zonder enige verwijzing naar machtsstructuren en maatschappelijke ordening, volstaan niet. We moeten met jonge mensen in gesprek gaan over seks, macht en gender, binnen en buiten de schoolmuren. De aanpak van seksueel geweld is een maatschappelijke verantwoordelijkheid.

ELK SLACHTOFFER TELT

Julie Van Espen was een geliefde, jonge studente met een veilig en stabiel sociaal netwerk. Achter de schokkende Belgische verkrachtingscijfers gaan echter veel verschillende meisjes en vrouwen, maar ook jongens en mannen schuil. Vrouwen zonder papieren. Minderjarigen. Vrouwen in precaire jobs. Vrouwen op de vlucht. Dakloze vrouwen. Sekswerkers. Mensen die niet de mogelijkheid hebben om te laten horen wat hen overkwam. Omdat ze hun job kunnen verliezen. Omdat ze geen sociaal netwerk hebben. Omdat niemand hen gelooft. Omdat de dader macht heeft, of een vriend van de familie is.

De verontwaardiging over deze intrieste zaak is oprecht en terecht. Laten we ze gebruiken om eindelijk het recht op veiligheid van alle meisjes en vrouwen, jongens en mannen ernstig te nemen, ten gronde na te denken over wat daarvoor nodig is, en de handen uit de mouwen te steken. Het is de hoogste tijd."

Deze opinie verscheen op 7/05/2019 in De Morgen.