Antwerps burgemeester Bart De Wever en rechts blijven de valse tegenstellingen opstapelen zoals in het interview van dit weekend. Alsof de vrijheid om geen bh te dragen (wat trouwens nooit opgenomen is in een eisenpakket van de feministische beweging) in tegenstelling is met het recht om de hoofddoek te dragen. 

Zelfbeschikkingsrecht 

We spellen het nog maar eens uit. Voor de slechte verstaander: Wat Furia doet, is de vrije keuze (we herhalen: VRIJE KEUZE) verdedigen van vrouwen om de hoofddoek al dan niet (we herhalen: AL DAN NIET) te dragen. En dat is iets helemaal anders dan die hoofddoek “omarmen als symbool van gelijkwaardigheid”. 

​Waar het om gaat, zijn de rechten van vrouwen en meisjes. De strijd voor baas over eigen hoofd of tegen het hoofddoekenverbod is dezelfde als de eerdere strijd voor baas over eigen buik of voor het recht op abortus. Wat de echte inzet is, is immers het zelfbeschikkingsrecht van vrouwen: vrouwen beslissen zelf over hun lichaam. En vragen dat al die witte mannen nu eens ophouden met vrouwen voor te schrijven wat ze wel of niet mogen dragen, is geen "soumission", maar net consequent feministisch.

Niet in onze naam

​We zijn het beu dat vrouwenemancipatie keer op keer misbruikt wordt voor een islamofoob discours. Het is niet meer dan een bliksemafleider om de structurele ongelijkheid tussen vrouwen en mannen niet te hoeven aanpakken. Want impliciet wordt er telkens gesuggereerd dat er in onze zogenaamde bevrijde Westerse samenleving geen problemen meer zijn. Die zijn er enkel nog bij “de ander”. Dat maakt blind voor de manifeste ongelijkheid op tal van maatschappelijke domeinen en stigmatiseert een hele bevolkingsgroep. 
​Zoals Rachida Lamrabet zegt: "De ongelijke behandeling van één mens tast de menselijke waardigheid van ons allemaal aan. Het is onze verantwoordelijkheid om op te staan tegen die ongelijkheid". Furia blijft alvast consequent de discriminatie van vrouwen, ook in België en ook van moslima’s, aankaarten. Want dat is de kern van feminisme: strijden voor het zelfbeschikkingsrecht van alle vrouwen. We vrezen dat Bart De Wever dit maar al te goed weet en - alweer - heel bewust groepen tegen elkaar opzet. Wij weigeren hierin mee te gaan:  “Niet in onze naam”.

Gezins- en (samen)leefvormen zijn erg bepalend voor hoe we leven: ze raken ons in hart, huis en portemonnee. We stellen vast dat het beleid op dit vlak achterop hinkt op een evoluerende en complexe werkelijkheid. Dit maakt de werkelijkheid onnodig harder en minder rechtvaardig dan ze zou kunnen zijn. Dit geldt speciaal voor vrouwen, die zich gemiddeld vaker in precaire financiële, relationele en woonomstandigheden bevinden dan mannen en tegelijk nog steeds de hoofdmoot van de zorg voor hun rekening nemen, zowel op mentaal als praktisch vlak.

Gezins- en (samen)leefvormen zijn erg bepalend voor hoe we leven: ze raken ons in hart, huis en portemonnee. We stellen vast dat het beleid op dit vlak achterop hinkt op een evoluerende en complexe werkelijkheid. Dit maakt de werkelijkheid onnodig harder en minder rechtvaardig dan ze zou kunnen zijn. Dit geldt speciaal voor vrouwen, die zich gemiddeld vaker in precaire financiële, relationele en woonomstandigheden bevinden dan mannen en tegelijk nog steeds de hoofdmoot van de zorg voor hun rekening nemen, zowel op mentaal als praktisch vlak.

Achteruitgang van de sociaal-economische rechten van vrouwen: 

In een context van structurele ongelijkheid tussen vrouwen en mannen hebben de sociaaleconomische hervormingsmaatregelen van de opeenvolgende federale regeringen een grotere impact op vrouwen dan op mannen. De regering Michel zet dit harde beleid verder, met nog meer beslissingen die in het bijzonder vrouwen raken: hervorming van de pensioenen, flexibilisering van werk, verstrenging van de werkloosheidsregeling... Deze beleidsmaatregelen vergroten de bestaansonzekerheid van vrouwen, net als de sociaaleconomische ongelijkheid tussen vrouwen en mannen en onder vrouwen.

Actie

Assez is Genoeg aanvaardt geen besparingspolitiek die sociale rechten terugschroeft en daarbij vooral vrouwen en de meest kwetsbaren in de samenleving treft. Onze eisen en onze strijd gaan net over meer gelijkheid en sociale rechtvaardigheid, om zo economische zelfstandigheid voor iedereen te garanderen. Daarom neemt Assez is Genoeg op de Internationale Vrouwendag deel aan de actie van de Wereldvrouwenmars, voor het station van Brussel-Centraal, om « Nee tegen het geweld van het bezuinigingsbeleid » te zeggen.

Assez is Genoeg focust op de pensioenen, het meest actuele dossier op de regeringstafel: tussen 16.30 en 17.00 uur organiseert Assez is Genoeg een hindernissenparcours dat de maatregelen die de pensioenen van vrouwen in gevaar brengen symboliseert: zowel de maatregelen die al genomen zijn als de maatregelen die nog in de pijplijn zitten. Meer info hierover in de flyer in bijlage.

Raak jij over de lat van een correct pensioen?

Kom het uitproberen op 8 maart vanaf 16.30 uur aan het station van Brussel-Centraal en zeg samen met ons: “Assez is genoeg!”

Zowel Ive Marx (DS 13 februari) als Frank Vandenbroucke (DS 19 februari) kaartte de voorbije dagen het Matheuseffect van de dienstencheques aan: de fiscaal aftrekbare dienstencheques komen vooral ten goede aan de hardwerkende Vlaming die met haar/zijn tweeverdienersgezin vastloopt in de ratrace van de combinatie werk en gezin. Furia stelt ook al lang vast dat voor wie een klein inkomen heeft – en minstens zo hard vastloopt – het systeem vaak te duur is. Ondanks die manifeste ongelijkheid draagt iedereen solidair bij aan de fiscale aftrekbaarheid.

Inkomensafhankelijke cheques

Beter zou zijn om dienstencheques inkomensafhankelijk te maken. Dat zou enerzijds toelaten om de lonen op te trekken en anderzijds mensen met een lager inkomen de kans geven er een beroep op te doen. Zoals de werkneemsters uit de dienstenchequesector bijvoorbeeld, die zich zelf zelden poetshulp kunnen veroorloven (We hebben het over werkneemsters voor m/v/x aangezien zij 98% uitmaken van de sector). De verloning ligt immer laag en al helemaal bij de deeltijdse contracten die courant zijn. 

Maar liefst 90% van de werkneemsters werkt deeltijds. Daar zat de afgelopen jaren geen evolutie in. Dat deeltijds werk is niet zomaar de keuze van de werkneemsters. Werkgevers verkiezen vaak deeltijdse contracten zodat de werkneemsters de job makkelijker kunnen volhouden zonder uit te vallen. Poetsen is immers fysiek zwaar werk. Financiële onafhankelijkheid is dan ook voor weinig werkneemsters weggelegd. 

Zorgketting

De dienstencheques zijn een treffende illustratie van de zogenaamde zorgketting waarbij huishoudelijk werk nillens willens in handen van vrouwen blijft. Uit tijdsbestedingsonderzoeken blijkt dat vrouwen nog altijd een pak meer huishoudelijk werk doen dan mannen. En als ze al minder tijd besteden aan het huishouden, dan betekent dit dat ze het uitbesteden heeft en gaat het niet om een andere taakverdeling tussen vrouwen en mannen. Bijna 59% van de geregistreerde gebruikers van dienstencheques zijn vrouwen. En de drukke leeftijdscategorie van 30-49 jaar is oververtegenwoordigd.

Kortgeschoolde vrouwen en veel vrouwen met migratie-achtergrond worden vandaag bijna automatisch naar poetsjobs in de dienstenchequesector geleid. Alsof zij daarvoor per definitie het geschikte profiel hebben. Nochtans is tot nader order geen poets-gen ontdekt. Die stereotiepe activering versterkt de bestaande seksesegregatie op de arbeidsmarkt. 

De zorgketting reikt vandaag tot buiten onze landsgrenzen. Van de werkneemsters van andere herkomst die “aangevoerd” zouden worden, zijn velen moeders die hun eigen kinderen noodgedwongen achterlaten bij oma om de kost te verdienen via huishoudelijk werk bij andere vrouwen (en mannen) ver van huis. 

Financiële onafhankelijkheid en goede werkomstandigheden

Er is niks mis met het uitbesteden van huishoudelijk werk, maar de emancipatie van de ene vrouw mag niet ten koste gaan van de andere. En dat betekent in de eerste plaats financiële onafhankelijkheid en goede werkomstandigheden voor alle werkneemsters in de sector. Poetsen is geen aangeboren talent, je moet het leren. En daar komt heel wat bij kijken zoals tiltechnieken onder de knie krijgen en weten hoe je je beschermt tegen chemische producten.

Bovendien blijken werkneemsters in de sector van de dienstencheques kwetsbaar voor grensoverschrijdend gedrag. Het is een geïsoleerd beroep: De schoonmaaksters werken in privéwoningingen waar ze vaak alleen zijn met de klant zonder sociale controle of collega’s in de buurt. Uit een rondvraag van het ACV in 2017 bleek dat bijna één derde al seksueel benaderd werd en bij één derde van hen bleef het niet bij verbale schunnigheden. 

Opleiding en omkadering zijn dus hard nodig. Vandaag houden de erkenningsvoorwaarden voor dienstenchequebedrijven daar evenwel geen rekening mee. Dat moet anders. Maak van de omkadering en begeleiding van de werkneemsters en de mogelijkheid om een voltijds contract te krijgen voortaan criteria voor erkenning. Trek de lonen op en maak de prijs van dienstencheques inkomensafhankelijk. Pas dan kan de dienstenchequesector de emancipatorische rol spelen die hem toegedicht wordt en zal wellicht ook het vrouw/man-onevenwicht kantelen.

Deze opinie werd gepubliceerd in De Standaard op 26/02/2018.

Elf meisjes uit Maasmechelen kregen vorige week gelijk van de rechter: hun school heeft niet het recht om hen te verbieden om een hoofddoek te dragen. Nog maar eens blijkt hoe het algemeen geldende hoofddoekenverbod in het GO! niet langer houdbaar is. 

Algemeen hoofddoekenverbod is ongrondwettelijk

Al in 2014 oordeelde de Raad van State dat het algemene verbod op religieuze kentekens in het GO! ongrondwettelijk is. Zo’n verbod is enkel gerechtvaardigd bij problematische omstandigheden die het pedagogisch project in gevaar brengen. De uitspraak kwam er na een procedure die werd ingeleid door de actiegroep BOEH! In de meeste scholen is er helemaal geen problematische situatie. Vandaar dat rechters dan ook al eerder hoofddoekenverboden in GO!-scholen in Sint-Truiden en Dendermonde naar de prullenbak verwezen. Het algemene verbod op religieuze kentekens van het GO! is buiten proportie en onredelijk. 

Walk your talk

Het kan niet dat ouders en leerlingen lokale schoolreglementen moeten blijven aanvechten omdat het GO! het arrest van het grondwettelijk hof, nota bene het hoogste gerechtsorgaan in ons land, halsstarrig naast zich neerlegt. Daarmee ondergraaft het GO! trouwens net zijn project burgerschapseducatie dat het zo fel wil uitdragen. Hilde Crevits, Vlaams minister van onderwijs, moet haar verantwoordelijkheid nemen en tussenkomen om de democratische rechten van alle leerlingen te laten respecteren. 

Zelfbeschikkingsrecht

Een hoofddoekenverbod op school is een schending van het zelfbeschikkingsrecht van de meisjes en hun grondwettelijk recht op godsdienstvrijheid. Het beknot bovendien hun onderwijskansen. Op die manier is een hoofddoekenverbod veeleer het tegendeel van emancipatie. Het discrimineert moslimmeisjes en ontneemt hen kansen. Furia vindt het oordeel van de rechters daarentegen consequent: de samenleving moet de strijd aanbinden tegen de dwang die scholen, overheden, ouders… opleggen wanneer ze een hoofddoek verbieden - maar net zo goed als ze die verplichten.

Dinsdag 19 december organiseert het gemeenschappelijk vakbondsfront een nationale manifestatie voor “een rechtvaardig, correct en eerlijk pensioen”. Assez is genoeg stapt mee op. Verdere maatregelen mogen de ongelijkheid tussen vrouwen en mannen niet vergroten, noch vrouwen in bestaansonzekerheid duwen. 

De regering Michel nam een reeks beslissingen die de pensioenen van meer en meer mensen bestaansonzeker maken en in het bijzonder vrouwen raken:

• • optrekken van de pensioenleeftijd tot 67 jaar en verstrenging van de voorwaarden voor vervroegd pensioen en pensioen met bedrijfstoeslag (het vroegere « brugpensioen ») terwijl de gemiddelde loopbaan van vrouwen 36,6 jaar bedraagt tegenover 42,2 jaar voor mannen. 
• • afschaffing van het tijdskrediet zonder motief, vaak gebruikt door moeders als aanvulling op het verlof om familiale redenen 
• • hervorming van het overlevingspensioen, waarbij meer dan 98% van de gerechtigden vrouwen zijn. Het grondwettelijk hof floot de regering hier onlangs terug (omdat het vooral om weduwen gaat en er onvoldoende overgangsmaatregelen zijn). 
• • beperking van de IGO (Inkomens Garantie Uitkering voor Ouderen) die in het bijzonder vrouwen met een migratie-achtergrond raakt.

In de pijplijn : 

Het kabinet Bacquelaine bereidt een aantal belangrijke dossiers voor die de pensioenkloof nog groter kunnen maken : bepaling van de zware beroepen, een pensioensysteem op basis van punten, modernisering  van de « gezinsdimensie » , herziening van de gelijkgestelde periodes, invoering van een deeltijds pensioen…  

Een context die al erg ongelijk is : 

• • 2/3 van wie een pensioen heeft onder de armoedegrens, zijn vrouwen
• • Zij moeten ook vaker een beroep doen op de IGO : 66% zijn vrouwen
• • De pensioenkloof tussen vrouwen en mannen bedraagt op maandbasis 330€ (IGVM, vrouwen en mannen in België, 2011)

Oproep aan de regering:

We roepen onze verkozenen op om rekening te houden met deze erg ongelijke situatie en om de bestaansonzekerheid van vrouwen niet nog te laten toenemen. 

Assez is Genoeg is een platform dat verschillende vrouwenorganisaties samenbrengt.

Het doel: aanklagen van maatregelen en beleid die de bestaansonzekerheid van vrouwen doen toenemen en de sociaal-economische ongelijkheid tussen vrouwen en mannen, maar ook onder vrouwen vergroten. 

De leden van Assez is Genoeg : ACRF, Collectif des Femmes de Louvain-la-Neuve, Ella, Famba, FEL, Femma, Furia, GAMS, Maison Plurielle, Rebel.lieus, Make Mothers Matter, Synergie Wallonie, Université des Femmes, Vie Féminine, La Voix des Femmes, VIVA-SVV, Vrouwen in het Zwart, Vrouwenraad.

Afgelopen dinsdag kondigde minister Kris Peeters in de Commissie Sociale Zaken van de Kamer aan dat hij de halvering van de Inkomensgarantie Uitkering (IGU) die gepland was voor januari 2018 niet langer doorvoert. Tal van vrouwenorganisaties hebben zich verzet tegen deze maatregel. De leden van het platform Assez is Genoeg zijn dan ook tevreden dat de regering afziet van deze maatregel die vooral vrouwen zou raken, werkneemsters gekneld tussen onvrijwillig deeltijds werk en vaak onzekere werkomstandigheden. 

Onvrijwillig deeltijds werk courant in sectoren met vooral vrouwelijke werknemers

De IGU wordt ook werkloosheidstoeslag genoemd. Het is een vorm van deeltijdse werkloosheidsuitkering voor wie deeltijds werkt en deeltijds werkloos blijft maar een voltijdse baan zoekt. Dat laatste moet trouwens regelmatig bewezen worden. Vandaag zijn ruim ¾ van de begunstigden vrouwen. Dat hoeft niet te verbazen omdat onvrijwillig deeltijds werk vaak voorkomt in sectoren met vooral vrouwelijke werknemers (poetsen, zorg, distributie, retail…) die zich net kenmerken door gesplitste roosters en/of wisselende uren, niet in rekening te brengen verplaatsingen… en een laag loon. 

Opgelucht adem halen

De regering had de berekening van deze uitkering al naar beneden herzien en de controle verstrengd. En dan werd een halvering na 2 jaar in het vooruitzicht gesteld. De vrouwenorganisaties hingen aan de alarmbel. Ze bleven de regering interpelleren over de ernst en onrechtvaardigheid van deze maatregel; ze vestigden hier ook de aandacht op van de sociale partners en het brede publiek. Vandaag kunnen de 31.000 werkneemsters en de 9000 werknemers (Statistisch Overzicht RVA 2016) die het risico liepen om van de ene op de andere dag hun inkomen ernstig te zien dalen opgelucht adem halen. Ook al verbeteren hun werkomstandigheden en inkomen niet echt.

Verzet loont, maar blijft nodig

Het platform Assez is Genoeg is tevreden dat de regering voor één keer oog lijkt te hebben voor de bestaansonzekerheid waartoe de ongelijkheid tussen vrouwen en mannen voor te veel vrouwen leidt. Het platform blijft evenwel mobiliseren rond de talrijke andere maatregelen die onzeker werk versterken en de al lage pensioenen van vrouwen nog dreigen te verminderen. 

Assez is Genoeg is een platform dat meerdere vrouwenorganisaties groepeert. 

Doel : aankaarten van maatregelen en beleid die de bestaansonzekerheid van vrouwen doen toenemen en de sociaal-economische ongelijkheid tussen vrouwen en mannen, maar ook onder vrouwen vergroten. 

Leden: ACRF, Collectif des Femmes de Louvain-la-Neuve, Ella, Famba, FEL, Femma, Furia, GAMS, La Voix des Femmes, Le Monde selon les Femmes, Maison Plurielle, Make Mothers Matter, Rebel.lieus, Synergie Wallonie, Université des Femmes, Vie Féminine, VIVA-SVV, Vrouwen in het Zwart, Vrouwenraad.

Enkel 100den vrouwen (en mannen) zakten vandaag af naar het Scheppersinstituut in Mechelen voor de 46ste Nationale Vrouwendag. Feminisme leeft en is bijzonder actueel.

Seksuele intimidatie ook hot item op Vrouwendag

#MeToo blijft ook in België aanzetten tot nieuwe getuigenissen. “Het is dan ook geen toeval dat het voorbereidend Mechels Vrouwendagplatform dit thema op het programma zette met workshops over intimidatie en weerbaarheid”, vertelt Iris Verschaeve, co-voorzitster Furia. Hiermee sluit de Vrouwendag aan bij het actieplan van de stad Mechelen over seksuele intimidatie.

Ongelijkheid op de arbeidsmarkt

Foto: Inktvis

In het bijzonder de problematiek van meervoudige discriminatie op basis van sekse én kleur, beperking, leeftijd … kwam aan bod. Het hoofddoekenverbod in de meeste Vlaamse scholen en op veel werkplekken is een schending van het zelfbeschikkingsrecht van vrouwen.

De loonkloof tussen vrouwen en mannen weerspiegelt zich in de pensioenkloof. Hervormingen zoals vandaag doorgevoerd zullen die kloof alleen maar groter maken omdat ze vooral mensen met een onderbroken loopbaan afstraffen. 

Oog voor alle vrouwen

Foto: Inktvis

Het centrale panelgesprek met Nederlands gastspreekster Anousha Nzume, auteur van Hallo witte mensen, focuste op het racisme dat niet alleen in de samenleving aanwezig is, maar ook binnen de vrouwenbeweging zelf. “Hoog tijd om vorm te geven aan een vrouwenbeweging waarin alle vrouwen, ongeacht hun kleur, herkomst, sociaal-economische achtergrond, seksuele voorkeur, leeftijd ... zich thuis voelen”, aldus Merel Terlien, co-voorzitster Furia.

Meisjes aan zet

“Opvallend dit jaar is het specifieke programma voor én met meisjes”, volgens woordvoerster Sofie De Graeve. Ze drukten hun stempel op het programma met workshops en een toneelstuk. In Het Mechels dakterras vertellen Mechelse meisjes over hun zoektocht naar vrijheid en identiteit.

Ook de kleinsten kwamen aan hun trekken met een workshop over stereotypen door Vrij Spel Kinderen Kiezen Wel. 

Vrouwendag als vaste afspraak voor ontmoeting en uitwisseling

Foto: Inktvis

De standenmarkt met een 40-tal organisaties was dé plek voor ontmoeting en uitwisseling. Twee feministische initiatieven werden er gelanceerd. De Plasactie gaf de aftrap van de petitie voor gelijke sanitaire rechten. En uit een bevraging onder de bezoek(st)ers blijkt dat ze niet weten waar ze terecht kunnen met klachten over seksistische reclame. 90%is vragende partij is voor de oprichting van een infopunt gender en reclame en een app om klacht in te dienen. 

 

Twee dagen voor de Nationale Vrouwendag wordt het pilootproject met gespecialiseerde multidisciplinaire zorgcentra voor slachtoffers van seksueel misbruik in 3 steden gelanceerd. Symbolisch kan dat tellen. Een belangrijke stap vooruit voor de slachtoffers die niet langer van het kastje naar de muur gestuurd worden en door gespecialiseerde professionals worden bijgestaan. Furia pleitte hier al voor op de Vrouwendag van Leuven 2011. Furia rekent er dan ook op dat het proefproject een permanent karakter krijgt en snel uitgerold wordt in andere steden. Want de nood is er zeker. 

Enkele cijfers: 

• Er zijn gemiddeld 19 aangiftes van verkrachting of aanranding van de eerbaarheid  per dag. Dat is slechts het topje van de ijsberg omdat de meerderheid van de slachtoffers geen klacht indient uit schaamte of angst.
• In 2/3 van de gevallen van seksueel geweld is de dader een bekende van het slachtoffer.
• Als klacht wordt indiend, leidt dat in de helft van de gevallen tot seponering. De helft hiervan omdat er onvoldoende bewijs is. In een kwart omdat de dader onbekend is.

 Ook Justitie moet tandje bijsteken

De seponeringsgraad is hoog en de veroordelingsgraad laag. Daarom moet ook justitie een tandje bijsteken en investeren in opsporings- en verhoortechnieken. Medisch-gerechtelijk onderzoeksmateriaal moet altijd onderzocht in plaats van stof te liggen vergaren in kelders. 

De correctionalisering van seksuele misdrijven heeft gevolgen voor de strafmaat en verjaringstermijn. Na het pedofilieschandaal in de katholieke kerk werd de verjaringstermijn opgetrokken voor minderjarigen. Dat moet ook gebeuren voor meerderjarige slachtoffers. En het is hoog tijd om de strafmaat voor daders van seksuele misdrijven te evalueren. Seksueel geweld is een ernstig misdrijf met grote impact op de slachtoffers.