Beeld: Belga
Leden van verschillende vrouwenorganisaties roepen in deze bijdrage op om te stoppen met tijdrekken en politieke spelletjes te spelen. Ze willen dat er een beslissing wordt genomen over de abortuswetgeving.
Feit is dat alle nodige informatie al lang op tafel ligt en dat elk mogelijk debat in dit dossier al gevoerd is. De Raad van State heeft al een positief advies gegeven, de abortuscentra zijn het erover eens dat er een wijziging in de wet nodig is, feministische organisaties idem. Vrouwen en meisjes hebben al ontelbaar aantal keren getuigd over de drempels die ze hebben ervaren toen ze een abortus nodig hadden. Het langverwachte wetenschappelijk rapport met aanbevelingen van experts ligt sinds februari 2023 stof te vergaren. De aanbevelingen in dat rapport waren duidelijk, alleen ontbreekt het nog aan politieke moed om tot beslissingen te komen. En ondertussen moeten vrouwen maar afwachten of die moed er ooit gaat komen.
The Waiting Game staat voor een tactiek waarbij men zich onthoudt van enige actie, met de bedoeling degenen die om een actie vragen zoet te houden met de belofte dat er wel ooit iets gaat komen, zonder een concrete timing of plan van aanpak te geven. Dit is wat er ook in dit dossier speelt met woorden als ‘het debat moet nog gevoerd worden’ of ‘laten we het sereen houden’.
Voor vrouwen en meisjes gaat het over hun seksuele- en reproductieve rechten, het gaat om hun gezondheid en welzijn, die nu onderwerp zijn van een cynisch politiek spel. De vraag is namelijk niet of je voor of tegen abortus bent, maar wel over of je voorstander bent dat vrouwen en meisjes mogen beslissen over wat er gebeurt met hun lichaam en het leven dat ze kunnen leiden. Het debat wordt nu verengd tot alleen de termijn waarin vrouwen en meisjes een abortus kunnen laten uitvoeren. Hiermee wordt het debat versimpeld tot ‘één moment’, namelijk het moment dat een abortus plaatsvindt, terwijl het al dan niet veranderen van de huidige wetgeving wel een langetermijnimpact op het leven van meisjes en vrouwen heeft. We hopen dan ook dat alle politici die hun zegje willen in dit debat even consequent zijn over het ‘beschermen’ van vrouwen en meisjes en werken aan preventie door bijvoorbeeld anticonceptiemiddelen toegankelijker en betaalbaarder te maken.
Het persoonlijke is politiek wordt er weleens gezegd. Veel persoonlijker dan dit wordt het bijna niet als het om je lichaam gaat waar je maar in beperkte mate over mag beslissen. Principes en standpunten zijn maar holle woorden als men niet overgaat tot daadwerkelijk actie ondernemen. Vrouwen en meisjes hebben vrij weinig aan profileringsdrang en politieke spelletjes.
Als anno 2024 vrouwen nog altijd niet zelf mogen beslissen over hun lichaam, wanneer wel?
Meron Knikman, Vrouwenraad; Carine Vrancken en Francoise Dedrie, LUNA vzw; Julie Van Garsse, ZIJkant; Nele Vandendriessche, Soroptimist België; Maartje De Vries, Zelle; Isa Verlaenen, Rebelle; Alexandra Roumans, VVVUUR; Jeroen Lievens, Femma; Martine Vandevenne, ABVV; Gert De Nutte, Humanistisch Verbond; Janneke Ronse, Geneeskunde voor het Volk; Evie Lootens, Moeders voor Vrede; Kim Bertoe, Furia; Bieke Purnelle en Ciska Hoet, Rosa vzw; Loredana Marchi, Foyer vzw.
