Dagelijks zoeken vrouwen die slachtoffer zijn van geweld naar manieren om hun partner te verlaten. Vandaag blijven ze alleen achter, vaak geïsoleerd, in een situatie van grote kwetsbaarheid, vooral economisch. Een programma zoals het " herstelpakket " kan het geweld weliswaar niet zomaar “helen” , maar zou in ieder geval bepaalde materiële voorwaarden scheppen zodat slachtoffers aan hun weg naar herstel kunnen beginnen. Wij vragen een overheidsbeleid dat slachtoffers van geweld ondersteunt en begeleidt tijdens dit cruciale moment van vertrek, maar ook op lange termijn in hun herstelproces.

Daarom onderschrijft Furia de eis van Vie Féminine sinds 2023 voor een effectief  overheidsbeleid dat slachtoffers van huiselijk geweld ondersteunt in hun herstel door het invoeren van een herstelpakket. Dit pakket, waarover overeenstemming werd bereikt tijdens de Interministeriële Conferentie over Vrouwenrechten op 23 april 2024, moet worden opgenomen in het volgende nationale actieplan tegen geweld, het PAN 2026-2031

Wat is het herstelpakket?

Het herstelpakket was oorspronkelijk een politieke eis van Vie Féminine. Deze tool is bedoeld om slachtoffers te ondersteunen bij het verlaten van een gewelddadige partner en tijdens hun herstelproces. Zo worden deels  een aantal obstakels weggenomen die hen ervan weerhouden een nieuw leven te beginnen. Dit pakket omvat vijf belangrijke maatregelen:

1. Financiële noodhulp van de overheid om de eerste kosten te dekken die het slachtoffer na vertrek moet betalen (huurwaarborg, eerste huur, juridische kosten, enz.). Deze hulp zou gefinancierd kunnen worden door een fonds ter ondersteuning van slachtoffers van geweld met bijdragen van onder andere veroordeelde daders en de overheid.
2. Gratis sociaal-juridische begeleiding door professionals die zijn opgeleid in slachtofferzorg
3. Directe toegang tot een referentieadres dat zo lang als nodig niet met de ex-partner gedeeld wordt. Zo kunnen  slachtoffers zich snel losmaken van statussen die hen aan hun ex-partner binden kunnen en hun individuele rechten laten gelden (zoals ziektekostenverzekering, werkloosheid, belastingen, enz.), zonder in gevaar te komen in geval van onderschepping van de post door de ex-partner.
4. Twintig gratis sessies bij een gespecialiseerde psycholoog, individueel of in groepsverband. Het aantal gevraagde sessies is gebaseerd op het aantal sessies waar  slachtoffers recht op hebben die contact opnemen met een opvangcentrum na seksueel geweld.
5. Specifieke bescherming op het werk of tijdens het zoeken naar werk. We hebben vastgesteld dat een slachtoffer dat een einde maakt aan een gewelddadige relatie tijd nodig heeft, af te rekenen heeft met talrijke trauma's en vaak nog altijd slachtoffer is van geweld na de scheiding. Daarom pleiten we voor een beleid dat werknemers die slachtoffer zijn van huiselijk geweld ondersteunt binnen bedrijven en openbare diensten. We pleiten ook voor een specifiek statuut voor werkzoekenden en uitkeringsgerechtigden die slachtoffer zijn van geweld dat hen vrijstelt van activering en beschermt tegen mogelijke sancties gedurende een jaar.

Reden

"Ze moet maar weggaan!"

"Als ze blijft, is dat omdat ze het leuk vindt."

"Ze keert altijd terug naar haar gewelddadige echtgenoot: dat is omdat ze het daar nog zo slecht niet heeft."

De boodschappen die slachtoffers van partnergeweld krijgen, leggen vaak de schuld bij hen en gaan meestal allemaal dezelfde kant op: : ze hoeven alleen maar hun gewelddadige partner te verlaten om aan het geweld te ontsnappen. De realiteit, uitgebreid gedocumenteerd door wetenschappelijke studies en jarenlang geobserveerd in het veld bij Vie Féminine en andere organisaties, is veel complexer. Er zijn veel obstakels om uit elkaar te gaan en te vertrekken: controle, angst voor hun veiligheid of zelfs hun leven en dat van hun kinderen, economische afhankelijkheid, isolement, gebrek aan middelen en steun, enzovoort. Voor wie die deze stap zet, begint een strijd op leven en dood, zoals onze in 2022 gepubliceerde studie over het herstel van slachtoffers aantoonde.

In een tijd waarin de rechten van vrouwen zwaar onder druk staan en hun economische autonomie wordt ondermijnd door de vele maatregelen van de nieuwe federale overheid van Arizona en haar equivalent in de gefedereerde entiteiten, lopen vrouwelijke slachtoffers van geweld het risico in een nog grotere economische afhankelijkheid terecht te komen .

Nu het huidige Nationale Actieplan tegen Geweld (NAP 2020-2025) ten einde loopt, verwachten we van de verschillende regeringen van dit land dat ze een nieuw, ambitieus nationaal actieplan ontwikkelen voor de periode 2026-2031, dat het Verdrag van Istanbul als kompas neemt, de feministische non-profitsector als een volwaardige partner betrekt en de nodige middelen vrijmaakt voor de implementatie van een effectief geïntegreerd en gecoördineerd beleid ter bestrijding van seksistisch geweld. Het herstelpakket moet als prioriteit voor deze legislatuur in het NAP 2026-2031 worden opgenomen, met voldoende budget en toezeggingen op de verschillende overheidsniveaus.

Ter ondersteuning van deze campagne roepen Vie Féminine en Furia burgers, slachtoffers of hun naasten, mensen die solidair zijn of gewoon verontwaardigd zijn over de omvang van het geweld tegen vrouwen, op om de petitie te ondertekenen ter ondersteuning van het Herstelpakket. Tegen 25 november 2025, de Internationale Dag voor de Uitbanning van Geweld tegen Vrouwen, hopen we 2600 handtekeningen te hebben verzameld. Dit cijfer is symbolisch en verwijst naar de 260 vrouwenmoorden die in België zijn geregistreerd door het Stop Femicide-platform sinds zijn oprichting in 2017. Ter ere van al wie degenen door huiselijk geweld zijn omgekomen, roepen we onze regeringen op om vandaag actie te ondernemen voor alle (over)levenden!