Kan je je vinden in onze missie en visie? Je kan bij Furia op verschillende manieren je steentje bijdragen.

Actief Lid

Als actief lid kom je – liefst met wat regelmaat – naar de maandelijkse vergaderingen van Furia. Daar bespreken we de feministische actualiteit, bereiden we de Vrouwendagen en andere activiteiten voor, bekijken we persreacties en standpunten. Kortom, het hele reilen en zeilen van de organisatie komt aan bod. Heb je daar zin in, dan kan je meeschrijven aan teksten, standpunten mee helpen vormen, de Facebook-, Instagram-, Twitterpagina en website helpen stofferen en de aparte Vrouwendagvergaderingen bijwonen.

Stuur een mailtje naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. en we nemen contact met je op om meer informatie te geven en je uit te nodigen om een vergadering bij te wonen.
Let wel: je bent lid van Furia als persoon, je vertegenwoordigt er geen organisatie of andere structuur.

Furia vergadert normaal gezien op de eerste donderdag van de maand (18.00u-21.30u), meestal in Brussel en soms in Gent of Antwerpen. Sinds de coronacrisis verlopen de bijeenkomsten af en toe online. Dit ook steeds de eerste donderdag van de maand, maar van 20.00u-21.30u via Zoom. 

Steunend lid

Ontbreekt je (voorlopig) de tijd om vergaderingen bij te wonen, dan kan je steunend lid worden. We houden de drempel bewust laag en daarom kun je kiezen voor een bedrag van 10, 25 of 50 euro.

Gift

Ook een eenmalige gift is een zeer welkom duwtje in de rug bij het organiseren van onze activiteiten voor een feministische, solidaire en meer gelijke samenleving.

Je kan je bijdrage als steunend lid of je gift storten op rekeningnummer BE85 0011 3642 3506, telkens met vermelding van ‘steunend lid’ of ‘gift’. Stuur ons een mailtje naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. met je gegevens indien je op de hoogte wilt gehouden worden als steunend lid.

Illustratie door Ysatis Rivart in opdracht van Grafik.

Furia is ontstaan in 1972, uit een ontmoeting die eigenlijk eenmalig was bedoeld. Het tijdschrift "De nieuwe maand" wilde een nummer uitbrengen over het feminisme van de Dolle Mina’s en andere nieuwe groepen, dat toen erg de aandacht trok. De vrouwelijke redactie van het themanummer besloot een discussieweekend te organiseren over de positie van de vrouw. De deelneemsters kwamen uit vakbonden, uit vrouwenorganisaties van allerlei signatuur, uit politieke partijen, uit middenveldorganisaties als de Gezinsbond enz. Het weekend was een beklijvende ervaring: de vrouwen deelden verhalen over hun positie in een door mannen gedomineerde organisatie of zuil, ze wisselden visies op vrouwenemancipatie uit, ze praatten over hun persoonlijke leven. Er was stof genoeg om het niet bij één bijeenkomst te houden: het Vrouwen Overleg Komitee (VOK, sinds 2016 Furia) was een feit.

Toen in mei van datzelfde jaar 1972 de voorbereiding van start ging voor een feministisch evenement op 11 november, was het VOK het aanspreekpunt aan Nederlandstalige kant. Het immens succes van die eerste ‘Nationale Vrouwendag’ (bijna 10.000 bezoeksters in de Passage 44 in Brussel) maakte de piepjonge organisatie meteen bekend bij pers en publiek. Er zouden nog vele edities volgen.

De jaren daarna bleef het VOK haar rol van denktank en actiegroep opnemen. Met uitgesproken visies, van het ‘urgentieprogramma aan de regering’ uit 1974, over de lange strijd voor abortus uit het strafrecht en het protest tegen de economische crisis doorheen de jaren 1980, tot de voorbije jaren het ‘hoofddoekendebat’... Furia zet die lijn met overtuiging verder.

Zin om aan te sluiten? Lees er de missie op na kijk wat je als Furia-lid kan doen.

Zin in nog wat geschiedenis? Hier kan je onder meer horen hoe VOK/Furia-lid Cecile Rapol de Vrouwendag van 11/11/1972 beleefde.

Ook de website van RoSa is een aanrader.

Furia is een feministisch platform voor maatschappijkritische vrouwen (v/x) die willen denken én doen. De actieve leden van Furia waken over de missie van Furia en zetten de inhoudelijke koers van de organisatie uit. Ze treffen elkaar elke eerste donderdag van de maand voor overleg en discussie over thema’s die ze zelf vastleggen. Het Furia-lokaal in het Brusselse Amazone-gebouw is het kloppende hart van de organisatie. De drie stafleden werken er en de meeste vergaderingen vinden er plaats (al doen we ook Antwerpen en Gent aan).

Furia is een vrijwilligersorganisatie. Alle Furia’sters zijn op individuele basis lid van de organisatie. Ook als ze actief zijn in een andere organisatie, vertegenwoordigen ze bij Furia alleen zichzelf. Op die manier kan Furia snel een standpunt innemen: posities moeten niet worden afgetoetst bij een achterban. Furia kan daarbij een diversiteit aan expertises meenemen van haar leden, staf en ruimere netwerk.

Furia wordt mee gedragen door drie stafleden. Zij staan in voor het secretariaat van de organisatie, laten het geluid van Furia verder klinken in werk- en actiegroepen en maken Furia zichtbaar op het wereldwijde web. Ze werken ook allerhande activiteiten uit, van de jaarlijkse Vrouwendag tot acties en debatavonden. Naast leden en staf is er een raad van bestuur, die de werking ondersteunt.

Missie

Furia is een onafhankelijke feministische denk- en doetank die gelijkheid, zelfbeschikking en solidariteit centraal zet.

Furia koppelt kritische reflectie aan concrete actie en streeft naar een solidaire en inclusieve samenleving zonder ongelijkheid en discriminatie. Furia vertrekt vanuit de reële levens van mensen en neemt in haar analyses en acties de perspectieven van zoveel mogelijk v/m/x mee. Furia heeft daarbij aandacht voor de verschillende deelidentiteiten van mensen (kruispuntdenken), dus niet alleen voor sekse/gender, maar ook voor klasse, handicap, etniciteit, leeftijd, seksuele oriëntatie enzovoort. Die deelaspecten van je identiteit bepalen immers voor een groot deel je (machts)positie. Furia wil met haar activiteiten en acties de samenleving in beweging brengen. Daarom mengt ze zich in het maatschappelijke debat en formuleert ze beleidseisen. 

Furia laat het niet bij woorden en wil een verschil maken in de levens van individuele mensen en hun omgeving. Dit doet Furia door mensen met elkaar te verbinden, hen te inspireren en handvatten aan te reiken om in hun eigen context te werken aan een gelijke wereld zonder stereotypen, vooroordelen en discriminatie. Bij Furia vindt iedereen die begaan is met sociale ongelijkheid, stereotypen, discriminatie... een plaats om samen te discussiëren, te netwerken en over te gaan tot actie.

Visie

Gelijkheid, zelfbeschikking en solidariteit schragen het feminisme dat Furia voorstaat.

Het ideaal van gelijkheid voedt Furia's inzet voor een kansrijke samenleving zonder discriminatie of armoede. Een kansrijke samenleving voor iedereen, ongeacht sekse, genderexpressie, handicap, sociaal economische positie, etnisch-culturele achtergrond, geloof of levensovertuiging, seksuele oriëntatie, gezondheid, leeftijd...

Zelfbeschikking  ligt aan de basis van de boodschap dat vrouwen zélf moeten kunnen beslissen hoe ze leven: hoe ze werken, wie ze liefhebben, of en wanneer ze kinderen krijgen, hoe ze zich kleden... en dat die keuzes niet mogen worden afgestraft. 

Vanuit een solidaire basishouding heeft Furia actief aandacht voor verschillende vormen van ongelijkheid, niet enkel op het vlak van gender maar ook op basis van sociaal-economische positie, seksuele oriëntatie, etnisch-culturele achtergrond … en vormen van meervoudige ongelijkheid. Furia ondersteunt de strijd tegen racisme, sociale ongelijkheid, homo- en transfobie ... met respect voor het gegeven dat elke groep een eigen strijd te voeren heeft.

Lees meer...

De centrale Furia-principes van gelijkheid, zelfbeschikking en solidariteit vormen de leidraad voor de visieontwikkeling rond thema’s als geweld, werk, zorg, abortus, stereotypen, de hoofddoek enz. Furia vertrekt daarbij vanuit een kruispuntperspectief (je bent bijvoorbeeld vrouw, van Turkse origine, hoogopgeleid en hetero en die factoren samen beïnvloeden je maatschappelijke positie).

Voor Furia is emancipatie een voortdurend proces dat per definitie meerstemmig wordt ingevuld. Dé vrouw (of man) bestaat niet, dé (vrouwen)emancipatie of hét feminisme al evenmin.

Het persoonlijke is voor Furia politiek. Niet enkel zaken die in de publieke ruimte gebeuren en waar traditioneel beleid rond wordt gemaakt zijn voor Furia relevant, ook de ervaringen van mensen (v/x/m) en de ongelijkheden die zij aan den lijve ervaren. Furia neemt deze ervaringen als vertrekpunt voor een brede waaier van activiteiten en neemt ze mee in haar visieontwikkeling. Ze legt bij dat alles steeds de link naar structurele mechanismen van ongelijkheid en uitsluiting en integreert gefundeerde en wetenschappelijke inzichten uit onder meer genderstudies.

Furia wil zowel stereotiepe en discriminerende ideeën tackelen als structurele oplossingen formuleren om de bestaande discriminaties en ongelijkheden tussen mensen weg te werken. Furia concretiseert dit met een gediversifieerde werking waarvan de verschillende luiken elkaar voeden: een sterke bottom-up werking met inclusieve, persoonlijke en laagdrempelige activiteiten op maat van een breed publiek; positioneringen in het publieke debat; aanspreken van beleidsmakers; acties in de publieke ruimte; het activeren van vrijwilligers; samenwerkingen met en consultaties van allerhande organisaties en individuen. Een goed voorbeeld van deze verknoopte werking is de jaarlijkse Vrouwendag die Furia sinds 1972 organiseert. Dat is een feministisch event dat elk jaar een andere stad aandoet, van onderuit groeit (lokaal platform van mensen in hun vrije tijd), een heel diverse groep van niet-professionele bezoek.st.ers een inspirerend programma biedt, andere middenveldorganisaties én hun doelpublieken betrekt; gepaard gaat met een visietekst en eisenpakket en mee rust op de vrijwilligerswerking van de organisatie.

Illustratie door Ysatis Rivart in opdracht van Grafik.

11 november 1972: de eerste vrouwendag brengt bijna 10.000 vrouwen (en mannen) samen in de Passage 44 in Brussel. De sfeer is strijdbaar en uitgelaten Iedereen, ook de pers, is onder de indruk. Het pas opgerichte Vrouwen Overleg Komitee (nu Furia), dat instond voor de  Nederlandstalige activiteiten, besluit het evenement jaarlijks te herhalen. Het houdt voor die ‘nationale vrouwendag’  vast aan 11 november, een eerder toevallige datum die in 1972 zowel de organisatrices als Simone de Beauvoir goed uitkwam. België is zo een zeldzaam land met twee Vrouwendagen: de internationale van 8 maart en de ‘nationale’ van 11 november.

Binnenkort vind je hier een chronologisch overzicht van de Vrouwendagen.

ALGEMENE INFO

11 november 1972: de eerste vrouwendag brengt bijna 10.000 vrouwen (en mannen) samen in de Passage 44 in Brussel. De sfeer is strijdbaar en uitgelaten Iedereen, ook de pers, is onder de indruk. Het pas opgerichte Vrouwen Overleg Komitee (nu Furia), dat instond voor de  Nederlandstalige activiteiten, besluit het evenement jaarlijks te herhalen. Het houdt voor die ‘nationale vrouwendag’  vast aan 11 november, een eerder toevallige datum die in 1972 zowel de organisatrices als Simone de Beauvoir goed uitkwam. België is zo een zeldzaam land met twee Vrouwendagen: de internationale van 8 maart en de ‘nationale’ van 11 november.

Sinds 1972 doet de Vrouwendag elk jaar een andere stad aan, zodat telkens een nieuwe groep de kans krijgt om het programma vorm te geven. Furia ondersteunt dat lokale platform inhoudelijk en praktisch. Ook de gaststad en de respectieve provincie dragen logistiek hun steentje bij.

Het eindresultaat na een klein jaar regelmatig samenkomen en overleggen is een feministisch evenement om u tegen te zeggen. Vaak (maar niet altijd) wordt er rond één thema gewerkt, met workshops, een debat, lezing, concert… Op de standenmarkt stellen een heleboel organisaties hun werking voor. Tussendoor kun je uitblazen en bijpraten of kennismaken onder het genot van een hapje en een drankje. Natuurlijk is er ook kinderopvang.

Op de Vrouwendag is iedereen welkom, vrouw, man, x… Je houdt er de vinger aan de pols van het feministische debat en Furia formuleert er ook telkens eisen aan het beleid.

Zin om de Vrouwendag naar jouw stad te halen? Leuk! Neem contact met ons op door een mailtje te sturen naar: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Klanten van sekswerkers bestraffen is geen goede zaak.

In 2015 lanceerde de Europese Vrouwenlobby (EWL) het voorstel om het ‘kopen van seks’ strafbaar te maken in alle landen van de Europese Unie. Klanten van sekswerkers kunnen dan vervolgd worden, wat hen moet afschrikken en tot een daling van prostitutie moet leiden. Zweden voerde zo’n wetgeving in 1996/9 in, Frankrijk volgde in 2016. De oproep van de EWL zwengelde het debat aan de pro’s en contra’s van dit soort wetgeving. In België schaarden onder meer de Nederlands- en Franstalige Vrouwenraad en FEL-feminisme zich erachter. Furia is om verschillende redenen niet gewonnen voor deze wetgeving:

• De voorstanders van de wetgeving schetsen een simplistisch beeld van sekswerk, dat ze beschrijven als een vorm van geweld van mannen op vrouwen. De realiteit is complexer, met ook mannelijke en transgender-sekswerkers en ook vrouwelijke klanten. Een minderheid misschien, maar ze bestaat.
• Ongetwijfeld weerspiegelt sekswerk de ongelijke relaties tussen vrouwen en mannen in de samenleving, maar het lijkt ons dat de kern van het probleem armoede is. Een maatschappij die stoelt op ongelijkheid en seksisme, en die sociale tegenstellingen en armoede voortbrengt, zal altijd een vruchtbare voedingsbodem zijn voor prostitutie en gedwongen migratie, al dan niet gepaard met mensenhandel. Voor veel prostituees is sekswerk op een gegeven moment de enige / de best mogelijke manier om een inkomen te verwerven. Klanten bestraffen verandert niets aan die realiteit, maakt het een groep kwetsbare vrouwen alleen nog moeilijker om een inkomen te verwerven en het perspectief dat bij dat inkomen hoort.
• Klanten vervolgen dreigt de positie van sekswerkers nog te verzwakken: ze zien hun inkomsten dalen, voelen zich kwetsbaarder en meer geïsoleerd omdat ze in de clandestiniteit moeten werken en melden dat ze nog minder respect krijgen dan voorheen omdat het extreem negatieve imago van sekswerk nog feller op hen afstraalt. Dit geldt voor elke vorm van criminaliseren (ook waar de vervolging sekswerkers treft): een kwetsbare groep wordt (verder) in de illegaliteit geduwd, waardoor hij het nog moeilijker krijgt.
• Het is niet duidelijk of het ‘Zweedse model’ wel tot een daling van de prostitutie leidt. Afgaand op literatuur die we in 2014 bijeenbrachten, is alleen een daling van de straatprostitutie in enkele grote steden aantoonbaar.
• Het is nog minder zeker dat een beteugeling van sekswerk de mensenhandel zal doen dalen (zoals voorstanders van de wetgeving stellen). Zolang mensen hun land verlaten op zoek naar een beter leven en daarbij op gesloten grenzen stuiten, zullen ze een beroep doen op mensensmokkelaars, met vooral voor vrouwen het risico dat ze bij gebrek aan alternatief vervolgens al dan niet gedwongen in de prostitutie belanden. Armoede ligt aan de basis van mensenhandel, niet prostitutie.
• Furia vindt niet dat elke vorm van betaalde seks per definitie strafbaar moet zijn. Zonder de ogen te sluiten voor het vele geweld en misbruik in de sector van sekswerk, zien we in principe de mogelijkheid van een ‘eerlijke deal’ rond betaalde seks en vindt het dat volwassenen niet gestraft moeten worden wanneer ze zo’n afspraak maken.
• Voor alle duidelijkheid: Furia pleit niet voor het legaliseren van sekswerk (“sekswerk, een beroep als een ander”). Een wettelijk kader voor het uitoefenen van sekswerk dreigt vrij spel te geven aan kapitalistische marktmechanismen in een sector die doordrongen is van uitbuiting en machtsmisbruik. Wel is Furia voor decriminalisering, volgens het principe dat sekswerkers en hun klanten in principe niet strafbaar zijn. Pooiers en mensenhandelaars blijven dat wel.

Wat dan wel?

• De betrokken vrouwen (en mannen) moeten centraal staan en de focus moet liggen op hun zelfbeschikkingsrecht, recht op respect, op veiligheid, op bescherming, op sociale zekerheid, op gezondheidszorg. Prostitué(e)s moeten hun mensenrechten kunnen uitoefenen.
• Politie en gerecht moeten de middelen hebben om elke vorm van misbruik en gedwongen prostitutie aan te pakken. De bescherming van slachtoffers is cruciaal.
• De politie moet de middelen, tijd en opleiding krijgen om het terrein te leren kennen, mensen op te volgen en sekswerkers met respect te behandelen.
• Structurele oplossingen voor (kans)armoede zijn aan de orde en dus een doortastend beleid op het vlak van tewerkstellingsmogelijkheden en onderwijskansen. Armoedebestrijding en een versteviging van de maatschappelijke positie van vrouwen zijn cruciaal om het risico te verkleinen dat ze uit financiële noodzaak in de prostitutie belanden.
• Sekswerkers moeten reële uitstapmogelijkheden worden geboden (via zogenaamde exitprogramma’s die hun begeleiden naar ander werk) en er moet in sociale vangnetten voor hen voorzien worden.
• Een asiel- en migratiebeleid moet ontwikkeld worden, dat erkent dat mensen nood hebben aan een inkomen en dat voorziet in recht op werk.
• Middenveldorganisaties die werken met sekswerkers verdienen een degelijke subsidiëring.
• Er moet kwaliteitsvol onderzoek komen naar de wetgeving en reglementering omtrent prostitutie in verschillende landen, weg van de welles-nietesdiscussies die vandaag bijvoorbeeld het debat over het ‘Zweedse systeem’ beheersen.

Het lijkt een illusie om prostitutie te bannen in een wereld vol ongelijkheid, seksisme en armoede. Een goed beleid inzake sekswerk moet rekening houden met die complexe en weerbarstige realiteit. Furia pleit er daarom voor om in te zetten op een brede waaier van maatregelen en om dat beleid uit te werken samen met de sekswerkers. Over heel wat van die beleidssuggesties (soort ondersteuning, exitprogramma’s, middelen voor politie en gerecht...) bestaat er trouwens een grote eensgezindheid. Het is dus perfect mogelijk om de meer principiële meningsverschillen over de aanpak van sekswerk even terzijde te laten en de krachten te bundelen om beleidsmakers te overtuigen om hier werk van te maken.

Externe linken

• De Belgische sekswerkersbeweging UTSOPI
• De positieverklaring van de Internationale Raad van Amnesty International
• De oproep van de Vrouwenlobby

Het systeem van de dienstencheques slaat op het eerste zicht twee vliegen in één klap: het helpt gezinnen de lastige combinatie te maken van werk en huishouden én het creëert jobs voor laaggeschoolde mensen. Toch is het voor Furia hoog tijd om het systeem grondig te herdenken en de onrechtvaardigheden weg te werken.

Welke scheeftrekkingen ziet Furia zoal?

1. De dienstenchequesector draagt bij tot de bestaande, sterke seksesegregatie op de arbeidsmarkt. Hij stelt vrijwel enkel vrouwen tewerk. In 2016 bedraagt hun aandeel zo’n 98% van de werknemers, goed voor bijna 90.000 jobs in het Vlaams Gewest en nog steeds groeiend. Kortgeschoolde en/of anderstalige vrouwen worden vaak naar deze sector toe geleid, alsof zij per definitie het geschikte profiel hebben voor poets- en ander huishoudelijk werk. Niet zelden is daarbij sprake van hardnekkige stereotypering.
2. Verloning en arbeidsomstandigheden van de werkne.e.m.st.ers zijn bedroevend. Het gemiddelde uurloon bedraagt momenteel slechts 10,70 euro bruto (!) bij de start. De verplaatsingsvergoedingen dekken de reële vervoerskosten niet, waardoor de vrouwen het verschil zelf moeten ophoesten. Zo wat 90% werkt deeltijds. Bovendien mogen dienstenchequebedrijven afwijken van de arbeidswetgeving inzake het minimum aantal uren: contracten van minder dan 33% zijn toegestaan. Werkloze vrouwen worden dus geactiveerd naar een sector die geen volwaardig inkomen oplevert.
3. Het werk dat dienstenchequewerkneem.st.ers, veelal met een migratieachtergrond, verrichten, biedt niet veel perspectief op financiële onafhankelijkheid. Daarnaast ervaren zij ook discriminatie en racisme, zo blijkt.
4. De financiering van het systeem is uiterst problematisch. De klant betaalt 9 euro voor de eerste 800 cheques en kan een deel van dit bedrag ook fiscaal aftrekken. De reële kost – een gigantisch budget - wordt door de overheid bijgepast uit de Sociale Zekerheid. Aan die publieke middelen die voor het dienstenchequesysteem worden gebruikt, dragen wij allemaal bij. Maar lang niet iedereen kan er gebruik van maken. Klanten die zich dienstencheques kunnen permitteren blijken vooral eerder welgestelde tweeverdieners.
5. De overheid maakt bij de erkennning geen onderscheid tussen dienstenchequebedrijven uit de social profit, die doorgaans aandacht hebben voor de omkadering en vorming van hun mensen, en commerciële spelers. Een aantal grote commerciële bedrijven, die de sectorale minima hanteren uit winstbejag, strijken fikse winsten op – op de kap van slecht verloonde werkneem.st.ers en het RSZ-budget. Dat ze zo stilaan de andere organisaties uit de markt concurreren, maakt het nog erger.

46ste Vrouwendag Mechelen vraagt kordate aanpak discriminatie

Enkel 100den vrouwen (en mannen) zakten vandaag af naar het Scheppersinstituut in Mechelen voor de 46ste Nationale Vrouwendag. Feminisme leeft en is bijzonder actueel.

maandag 13 november 2017

• 
  Foto: Inktvis
   
• 
  Foto: Inktvis
   
• 
  Foto: Inktvis
   

Seksuele intimidatie ook hot item op Vrouwendag

#MeToo blijft ook in België aanzetten tot nieuwe getuigenissen. “Het is dan ook geen toeval dat het voorbereidend Mechels Vrouwendagplatform dit thema op het programma zette met workshops over intimidatie en weerbaarheid”, vertelt Iris Verschaeve, co-voorzitster Furia. Hiermee sluit de Vrouwendag aan bij het actieplan van de stad Mechelen over seksuele intimidatie.

Ongelijkheid op de arbeidsmarkt

Foto: Inktvis

In het bijzonder de problematiek van meervoudige discriminatie op basis van sekse én kleur, beperking, leeftijd … kwam aan bod. Het hoofddoekenverbod in de meeste Vlaamse scholen en op veel werkplekken is een schending van het zelfbeschikkingsrecht van vrouwen.

De loonkloof tussen vrouwen en mannen weerspiegelt zich in de pensioenkloof. Hervormingen zoals vandaag doorgevoerd zullen die kloof alleen maar groter maken omdat ze vooral mensen met een onderbroken loopbaan afstraffen. 

Oog voor alle vrouwen

Foto: Inktvis

Het centrale panelgesprek met Nederlands gastspreekster Anousha Nzume, auteur van Hallo witte mensen, focuste op het racisme dat niet alleen in de samenleving aanwezig is, maar ook binnen de vrouwenbeweging zelf. “Hoog tijd om vorm te geven aan een vrouwenbeweging waarin alle vrouwen, ongeacht hun kleur, herkomst, sociaal-economische achtergrond, seksuele voorkeur, leeftijd ... zich thuis voelen”, aldus Merel Terlien, co-voorzitster Furia.

Meisjes aan zet

“Opvallend dit jaar is het specifieke programma voor én met meisjes”, volgens woordvoerster Sofie De Graeve. Ze drukten hun stempel op het programma met workshops en een toneelstuk. In Het Mechels dakterras vertellen Mechelse meisjes over hun zoektocht naar vrijheid en identiteit.

Ook de kleinsten kwamen aan hun trekken met een workshop over stereotypen door Vrij Spel Kinderen Kiezen Wel. 

Vrouwendag als vaste afspraak voor ontmoeting en uitwisseling

Foto: Inktvis

De standenmarkt met een 40-tal organisaties was dé plek voor ontmoeting en uitwisseling. Twee feministische initiatieven werden er gelanceerd. De Plasactie gaf de aftrap van de petitie voor gelijke sanitaire rechten. En uit een bevraging onder de bezoek(st)ers blijkt dat ze niet weten waar ze terecht kunnen met klachten over seksistische reclame. 90%is vragende partij is voor de oprichting van een infopunt gender en reclame en een app om klacht in te dienen. 

 

 

De Vrouwendag?

Sinds 1972 doet de Vrouwendag elk jaar een andere stad aan, zodat telkens een nieuwe groep de kans krijgt om het programma vorm te geven. Furia ondersteunt dat lokale platform inhoudelijk en praktisch. Ook de gaststad en de respectieve provincie dragen hun steentje bij.

Het eindresultaat na een jaar regelmatig samenkomen en overleggen is een feministisch evenement om u tegen te zeggen. Vaak (maar niet altijd) wordt er rond één thema gewerkt, met workshops, een debat, lezing, concert… Op de standenmarkt stellen een heleboel organisaties hun werking voor. Tussendoor kun je uitblazen en bijpraten of kennismaken onder het genot van een hapje en een drankje. Natuurlijk is er ook kinderopvang voorzien voor 3j-12j.

Op de Vrouwendag is iedereen welkom, vrouw, man, x… Je houdt er de vinger aan de pols van het feministische debat en Furia brengt er ook telkens eisen aan het beleid.
Dit jaar is de Vrouwendag een initiatief van Furia (vroeger Vrouwen Overleg Komitee), in samenwerking met een Mechelse platform van vrouwen- en andere middenveldorganisaties.

Zin om de Vrouwendag naar jouw stad te halen? Leuk! Neem contact met ons op door een mailtje te sturen naar: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Voorbije vrouwendagen