Gezins- en (samen)leefvormen zijn erg bepalend voor hoe we leven: ze raken ons in hart, huis en portemonnee. We stellen vast dat het beleid op dit vlak achterop hinkt op een evoluerende en complexe werkelijkheid. Dit maakt de werkelijkheid onnodig harder en minder rechtvaardig dan ze zou kunnen zijn. Dit geldt speciaal voor vrouwen, die zich gemiddeld vaker in precaire financiële, relationele en woonomstandigheden bevinden dan mannen en tegelijk nog steeds de hoofdmoot van de zorg voor hun rekening nemen, zowel op mentaal als praktisch vlak.
