Wilt u zich op gemeentelijk of stedelijk niveau inzetten voor meer gelijkheid v/m/x? Een slimme zet! Het is een thema waarmee u voor burgers het verschil kan maken. Furia biedt in dit memorandum alvast tien keer inspiratie: van kleine acties tot een breder beleid.

Designed by Grafik  - Wijziging sinds verspreiding Flyer: Introductie film begint om 19:00, de film om 19:30.

Programma vrouwendag 2018

  

Furia vzw hecht veel waarde aan de bescherming van uw persoonsgegevens. In deze privacyverklaring willen we heldere en transparante informatie geven over hoe wij omgaan met persoonsgegevens. Wij doen er alles aan om uw privacy te waarborgen en gaan daarom zorgvuldig om met persoonsgegevens. Furia vzw houdt zich in alle gevallen aan de toepasselijke wet- en regelgeving, waaronder de Algemene Verordening Gegevensbescherming.

Ook licht de Privacy verklaring toe in welke omstandigheden wij deze persoonsgegevens aan anderen kunnen overdragen

Als Furia vzw zijn wij verantwoordelijk voor de verwerking van uw persoonsgegevens. Indien u na het doornemen van onze privacy verklaring, of in algemenere zin, vragen heeft hierover of contact met ons wenst op te nemen kan dit via onderstaande contactgegevens

Furia vzw

Middaglijnstraat 10

1210 Brussel

Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Onze privacyverklaring kun je hieronder downloaden. (laatste aanpassing 6 juni 2018)

Benieuwd hoe Furia haar missie concreet vorm geeft? 

In ons jaarverslag lees je alles over de acties, debatten, panels.. die Furia opzet, de opinies en persberichten die Furia uitstuurt, de samenwerkingsverbanden die Furia aangaat, de hot topics waarover onze leden maandelijks discussiëren... 

Hieronder vrij te downloaden!

Het meinummer van Sampol staat niet toevallig helemaal in het teken van ongelijkheid: "België, land van verborgen kloven". Een artikel over genderongelijkheid kan daarin niet ontbreken. Furia hield de pen. 

#Metoo veroorzaakte een schokgolf. Popsterren als Beyoncé pakken uit met feminisme. Actrice Emma Watson wil dan weer focussen op mannen. Feminisme terug van weggeweest? Het blijft in ieder geval broodnodig. Hoewel gelijkheid v/m in onze Grondwet is verankerd, blijkt seksisme in de praktijk hardnekkig en structureel. Racisme, islamofobie, homofobie en een kwetsbare sociaal-economische achtergrond versterken de seksenongelijkheid nog. 

Heb je binnenkort een feestvarkentje in huis en weet je niet meteen waar gekeken voor een leuke verassing?

Deze winkels slagen erin om speelgoed op een niet-genderstereotiepe manier aan te bieden.

Ken je een speelgoedwinkel in je buurt die ook een plaatsje op deze lijst verdient?

Vul ons screeningsdocument in en stuur het door. Op het einde van dit document kun je foto's toevoegen ter illustratie.

Wilt u zich op gemeentelijk of stedelijk niveau inzetten voor meer gelijkheid v/m/x? Een slimme zet! Het is een thema waarmee u voor burgers het verschil kan maken. Furia biedt in dit memorandum alvast tien keer inspiratie: van kleine acties tot een breder beleid.

Een magere 6 op 10 geven vrouwen zich op de tevredenheidsschaal over hun lichaam in een recente enquête van het vrouwenblad Goed Gevoel. Een overwegend negatief lichaamsbeeld is ook wat het merk Dove twee jaar geleden vaststelde in zijn wereldwijde enquête. En ook toen bleek dat zelfs afspraken vaak afgezegd worden omdat vrouwen zich niet goed in hun vel voelen. Bovendien vond wie zich onzeker voelt over haar uiterlijk, het moeilijker om aan haar mening vast te houden.

Stereotypen troef

In de Dove-enquête verwezen meisjes en vrouwen expliciet naar de beeldvorming in reclame en media als boosdoener. Die beeldvorming is nog altijd erg stereotiep. Lichamen van vrouwen zijn doorgaans slank, jong en meestal ook wit. Bovenop de seksestereotypen enten zich andere clichés op basis van kleur. Vrouwen met kleur zijn vaak ofwel een exotisch curiosum ofwel onderdrukt, in het bijzonder als ze een hoofddoek dragen. Ook jongens en mannen hebben alsmaar meer af te rekenen met schoonheidsnormen die hen vooral een gespierd lijf voorspiegelen.

Aan die stereotiepe beelden valt niet te ontsnappen. Ze komen je huiskamer binnen via tv of lachen je toe vanop reclameborden op straat. Vrouwenbladen zijn in hetzelfde bedje ziek. Meer diverse lichaamsvormen komen maar sporadisch aan bod en zijn al helemaal uitzonderlijk op de cover. Sociale media doen er nog een schep bovenop. Snapchat staat vol foto’s van ideale lijven. Facebook of youtube durven al eens beelden van naakte, maar normale vrouwenlichamen weigeren terwijl het internet overloopt van stereotiep vrouwennaakt. Alleen heel af en toe kruipt een blogsters uit de kast en beslist voortaan te tonen hoe haar lichaam er in het echt uitziet.

Dwingende schoonheidsnormen van jongsaf aan

 Hebben meisjes en vrouwen dan niet door dat reclame met photoshop werkt en die perfecte lijven veeleer uitzonderlijk zijn? Natuurlijk wel. Alleen ondergaan we dagelijks zo’n bombardement aan beelden van perfecte lichamen dat dit hoe dan ook sporen nalaat. Dat wordt nog versterkt door de on- en offline commentaren die veelal inzoomen op het uiterlijk van vrouwen met een publieke rol of een mening. De ‘te’ is dan nooit veraf.

Het schoonheidsideaal doet trouwens nog subtieler en al vroeg zijn intrede. Kleine meisjes groeien op met speelgoed als roze prinsessenkleedjes, schmink en poppen met onnatuurlijke lijven. Sprookjes zoals sneeuwwitje, de prinses op de erwt, de schone (en het beest) tonen zoveel vrouwelijke rolmodellen met als eerste en vaak énige kwaliteit: schoonheid. Zelfs in zogenaamd feministische teken- en speelfilms zijn meiden in de eerste plaats mooi en pas daarna eventueel vernuftig, verstandig of sterk. De boodschap is eentonig: meisjes horen mooi te zijn. Behalve als ze slecht zijn. Dan zijn ze lelijke heksen of kwaadaardige feeksen.

Doorbreek de beeldvorming

Stereotiepe beeldvorming is niet onschuldig. Als vrouwen afspraken afzeggen of niet durven opkomen voor hun mening omdat ze niet goed in hun vel zitten, dan beperkt dat hun keuzes en kansen. Daarom is het belangrijk om die clichématige beeldvorming te doorbreken. Omwille van de grote impact op jongeren moet in de eerste plaats met hen aan de slag gegaan worden rond het doorprikken van die eindeloze reproductie van stereotypen. Maar nog belangrijker is om werk te maken van een positief zelfbeeld en zelfvertrouwen zodat ze zich in hun handelen niet langer laten beperken door hun lichaamsbeeld.

 Daarnaast kan een onafhankelijke mediawatch de beeldvorming monitoren en bijsturen met creatieve initiatieven. Zo stimuleerde de voormalige ZORRA-publieksprijs voor de meest roldoorbrekende reclame op de jaarlijkse Nationale Vrouwendag de reclamesector om een andere weg in te slaan. Jongeren- en vrouwenbladen kunnen dan weer beslissen om buitenlandse voorbeelden te volgen die niet langer photoshop toepassen. Vormingen scherpen het bewustzijn van mediamakers en tonen hen heel concreet hoe het anders kan.

Diversiteit in beeldvorming is net een teken van professionalisme, kwaliteit én creativiteit. Aan louter stereotypen reproduceren, is niks uitdagends. Met een gevarieerde en evenwichtige beeldvorming kunnen meer meisjes en vrouwen zich herkennen in wat in beeld komt, ongeacht hun leeftijd of herkomst. En dat vergroot het effect. Een win -for life en lijf- voor iedereen.

Deze opinie werd gepubliceerd op de site van Het Laatste Nieuws. 

In haar boek “De Macht” speelt Naomi Alderman met de vragen hoe de machtsverhoudingen tussen mannen en vrouwen zouden veranderen als vrouwen plots fysiek veel sterker blijken en hoe de wereld eruit zou zien als vrouwen aan de macht komen.

Vrouwen aan de macht

Het grote verhaal is het manuscript van een man in een verre toekomst in een samenleving met vrouwen aan de macht. Hij bedenkt een ontstaansgeschiedenis voor die ongelijke machtsverhoudingen. Het boek begint en eindigt met de correspondentie tussen deze man en een vrouw uit deze samenleving die zijn verhaal wel erg onwaarschijnlijk vindt.

Een speciale kracht

Jonge puberende meisjes ontdekken een kracht, een “wrong” op het sleutelbeen waarmee ze pijnlijke tot zelfs dodelijke elektrische ontladingen kunnen uitdelen. Ze kunnen die kracht ook activeren bij oudere vrouwen. De kracht verspreidt zich razendsnel over de wereld en van het ene op het andere moment zijn mannen niet meer veilig. “Moeders zouden hun zonen niet naar buiten moeten sturen”, wordt er al gezegd in het eerste jaar dat de kracht zich ontwikkelt. Het verhaal wordt verteld aan de hand van het standpunt van verschillende meisjes en vrouwen, die telkens op hun eigen manier de kracht gebruiken om hun positie te verbeteren. Ook het perspectief van één jongeman die als journalist de wereld rondreist om verslag te doen van de veranderingen komt aan bod.

De fictieve kracht die de verandering teweegbrengt, is vergezocht. De poging van de schrijfster om een fictief-aanvaardbare (nep-realistische) oorzaak van deze kracht te beschrijven, is dan ook verloren moeite. Het is wel een manier om een fictief verhaal te schrijven over de vraagstelling wat wisselende fysieke sterkte en veranderende machtsverhoudingen zouden kunnen betekenen.

Net zoals in een videogame

Naomi Alderman is een ontwerpster van videogames. En zo leest het boek ook: een onwaarschijnlijke gebeurtenis, keuze tussen enkele personages, een nieuwe wereld die zich razendsnel ontwikkelt. De hoofdstukken tellen af naar de omwenteling, en volgen elkaar snel op, de gebeurtenissen en de machtsverhoudingen veranderen telkens een gradatie net zoals levels in een videogame. Welk personages kies je, 1 van de sterke vrouwen of toch de man? Wiens kant kies je, om het spel in de nieuwe donkere wereld te spelen?

Rolomkering, maar geen andere wereld

De macht leest vlot door deze opzet, en gaat niet gebukt onder kuisheid of een al té idealistisch wereldbeeld wanneer vrouwen aan de macht zijn. Mannen worden in de billen geknepen, verkracht door een groep vrouwen en zijn samen met kinderen de grote slachtoffers van een oorlog. Mannen worden bang. De Macht zet je evenwel maar op één spoor: De wereld waarin vrouwen heersen, is niet beter; die is net hetzelfde. Wil de schrijfster ons hiermee aan het denken zetten dat we als mannen en vrouwen in alles gelijk zijn, ook in misbruik van de macht? Het lijkt erop, maar daar wordt niet dieper op ingegaan. Veel anekdotische gebeurtenissen die je hierover even aan het denken zetten, maar verder gaat het niet. Op de vraag hoe een wereld er zou uitzien waarin mannen en vrouwen gelijk zijn, wordt niet ingegaan. Het boek miskent dan ook waar feminisme om draait: Feminisme wil niet zomaar een wereld waarin vrouwen meer macht hebben dan mannen, maar wel een wereld zonder ongelijke machtsverhoudingen.

Wie een literair hoogstandje verwacht, met sterk uitgediepte personages, veranderingen die zich logisch opvolgen én stevige feministische thema’s, is eraan voor de moeite. De Macht mag dan wel op nummer 1 staan van de lijst van Barack Obama voor 2017 en inspelen op het actuele debat over machtsverhoudingen tussen vrouwen en mannen, het geeft niet het gevoel om sterk doordacht te zijn en gaat niet over gelijkheid tussen mannen en vrouwen.

Katrien Van Rompay, Furia-lid

Antwerps burgemeester Bart De Wever en rechts blijven de valse tegenstellingen opstapelen zoals in het interview van dit weekend. Alsof de vrijheid om geen bh te dragen (wat trouwens nooit opgenomen is in een eisenpakket van de feministische beweging) in tegenstelling is met het recht om de hoofddoek te dragen. 

Zelfbeschikkingsrecht 

We spellen het nog maar eens uit. Voor de slechte verstaander: Wat Furia doet, is de vrije keuze (we herhalen: VRIJE KEUZE) verdedigen van vrouwen om de hoofddoek al dan niet (we herhalen: AL DAN NIET) te dragen. En dat is iets helemaal anders dan die hoofddoek “omarmen als symbool van gelijkwaardigheid”. 

​Waar het om gaat, zijn de rechten van vrouwen en meisjes. De strijd voor baas over eigen hoofd of tegen het hoofddoekenverbod is dezelfde als de eerdere strijd voor baas over eigen buik of voor het recht op abortus. Wat de echte inzet is, is immers het zelfbeschikkingsrecht van vrouwen: vrouwen beslissen zelf over hun lichaam. En vragen dat al die witte mannen nu eens ophouden met vrouwen voor te schrijven wat ze wel of niet mogen dragen, is geen "soumission", maar net consequent feministisch.

Niet in onze naam

​We zijn het beu dat vrouwenemancipatie keer op keer misbruikt wordt voor een islamofoob discours. Het is niet meer dan een bliksemafleider om de structurele ongelijkheid tussen vrouwen en mannen niet te hoeven aanpakken. Want impliciet wordt er telkens gesuggereerd dat er in onze zogenaamde bevrijde Westerse samenleving geen problemen meer zijn. Die zijn er enkel nog bij “de ander”. Dat maakt blind voor de manifeste ongelijkheid op tal van maatschappelijke domeinen en stigmatiseert een hele bevolkingsgroep. 
​Zoals Rachida Lamrabet zegt: "De ongelijke behandeling van één mens tast de menselijke waardigheid van ons allemaal aan. Het is onze verantwoordelijkheid om op te staan tegen die ongelijkheid". Furia blijft alvast consequent de discriminatie van vrouwen, ook in België en ook van moslima’s, aankaarten. Want dat is de kern van feminisme: strijden voor het zelfbeschikkingsrecht van alle vrouwen. We vrezen dat Bart De Wever dit maar al te goed weet en - alweer - heel bewust groepen tegen elkaar opzet. Wij weigeren hierin mee te gaan:  “Niet in onze naam”.